Ging het na tien dagen Olanzapine eindelijk goed, nu is het weer helemaal mis. Afgelopen dinsdag een simpel, maar boos, mailtje naar een medewerker van de gemeente gestuurd omdat ik duidelijkheid nodig heb om verder te kunnen leven. De vraag is simpel, wat bedoelt ze met ‘een bedrag’ en gaan ze mijn vakantiegeld weer stelen de komende jaren? Helaas mag ik geen duidelijkheid. Ik moet mij neerleggen bij de onduidelijkheid na de bankcontrole. Ik heb mijn nederigheid, mijn waardeloosheid, mijn onkunde weer laten zien en ze weten dat ik vaak aan de dood denk. Ze zullen er dan ook alles aan blijven doen om mij voor de trein te krijgen, zoveel is duidelijk.
Gisteren de premie van Menzis betaald, €109,-. Vandaag nogmaals dezelfde rekening. Ik moet als waardeloze inmiddels twee keer betalen. In 2015 moesten bijstandsgerechtigden in Groningen verplicht overstappen naar een veel duurdere verzekering van Menzis. Nu moet ik dubbel betalen terwijl ik niet eens weet of ik volgende maand nog te vreten heb. Wél weet ik dat ik van mijn leven niet weer naar een tandarts mag vanwege mijn pogingen om uit de bijstand te ontsnappen. Wat bedoelt de gemeente godverdomme met ‘een bedrag’? Menzis en de gemeente Groningen, samen sterk tegen mensen in de bijstand. De mensen die beter dood kunnen. Of ben ik de enige? Ben ik de enige die zo dom is geweest om meerdere keren te proberen uit de macht van de gemeente te ontsnappen? De enige die zo dom is geweest zelf betaald werk te vinden?
Zojuist maar weer naar de psychiater gebeld. Olanzapine stopt de haat die ik krijg van de gemeente blijkbaar niet. Het ging even goed maar ook zonder medicijnen ging het soms even goed. Ik weet niet meer hoe ik verder moet. Wandelen en sporten is mij door de Olanzapine afgepakt. Mijn conditie en kracht zijn helemaal weg. Ik kan niet verder zo. De medicatie verpest mijn vrijheid om buiten te komen en de gemeente verpest de rest van mijn humeur doordat ambtenaren van onze wethouder geen vragen van een minderwaardige mogen beantwoorden. Hoeveel is godverdomme ‘een bedrag’?
Toen ik afgelopen maandag het stuk over tien dagen Olanzapine plaatste had ik net even een goed momentje. Zelfs lezen ging aardig. Ik had het boek ‘Terug naar Oegstgeest’ van Jan Wolkers gevonden in de dichtstbijzijnde kringloop en was er in gaan lezen. Op dinsdagavond was het ineens weer mis en dat is het nog. Maandag merkte ik al dat ik minder conditie had maar nu is het helemaal weg. Toen de vrouw vroeg waarom ik belde heb ik dat ook aangegeven. Ik hoop dat ik snel teruggebeld ga worden door de psychiater.
Het zijn geen medicijnen om mijn hoofd rustig te krijgen, het zijn medicijnen die mijn lichaam rustig krijgen. Dat is nou juist niet de bedoeling. De wandelingen en het sporten heb ik juist nodig om mijn hoofd een beetje leeg te maken.
Na het gesprek met de psychiater besloten om te stoppen met Olanzapine. Het recept voor een ander medicijn, Aripripazol, wordt naar de apotheek gefaxt. Hopelijk doet dat wel waar het voor bedoeld is. Dat ik mij maandag ineens wel goed voelde schreef ik toe aan de Olanzapine maar zoals nu is gebleken was dat toeval. Ik heb vaker een goede dag tussen de haat van de gemeente door. Soms zelfs meerder dagen. Hoop dat ik die goede dagen mag houden. Hoe meer hoe beter. Ik schrijf zoveel liever een dom stukje over helemaal niets dan dat ik de haat van de gemeente, de trucjes van de gemeente om mij in een graf of urn te krijgen weer van mij af moet schrijven omdat ik geen enkele inspiratie heb voor iets onzinnigs.
Alexsander Hesse 2019
Wat ik veel liever schrijf omdat ik dan de haat even niet voel:
Veld 3. Het veld met de heg er naast.
Rondje stadspark. Gewoon even lekker aan de wandel.
Een eitje bakken. Het is wat het is.
Inhoud.
0 reacties