Elke ochtend is het raak. Na de 8 stukken brokaat (inmiddels 2 keer 4 vanwege de slechte conditie) eet ik een paar broodjes en als ik daarna een paar bladzijden heb gelezen moet ik naar het toilet. Eerst komt er dan een vrij normale, bruine, dampende drol uit mijn poepgaatje maar dan volgt er zwarte drap. Alsof ik een kippetje poep en daarna de satésaus er overheen diarree. Maar dan wel satésaus dat veel te lang heeft staan bakken. Zwart verbrand is maar te dun.
Een afspraak met de huisarts durf ik niet te maken nadat ik de vorige keer ben afgepoeierd door de assistente die vindt dat ik paracetamol en neusdruppels moet nemen. Dat heb ik natuurlijk braaf gedaan. Ik ben nog altijd moe. Mijn conditie is in jaren niet zo slecht geweest. Ook niet toen ik 20 kilo zwaarder was en rookte. Ik slik inmiddels weer Aripiprazol want daar kan het volgens de psychiater niet aan liggen. De 20e mag ik naar de cardioloog, misschien dat die weet wat er mis is. De 15e is mijn jaarlijkse longfunctietest, daar ben ik ook zeer benieuwd naar. Er is iets mis, dat is zeker. En niet alleen in mijn hoofd.
Sinds ik eindelijk na 8 maanden wachten welkom ben bij PsyQ kan ik helaas niet zeggen dat het beter gaat. In tegendeel. Ik denk meer aan de haat van de gemeente dan ik deed voordat ik de eerste afspraak had. Sporten kan ik niet meer en de deur ga ik alleen uit als het moet. Dat ik de wandeling op 1 mei heb uitgelopen verbaasd mij. Ik ben daarna gelijk doorgelopen naar het station om in de trein uit te puffen.
Misschien is dit iets waar ik door moet. Dat aan het eind van deze donkere tunnel waarin ik mij begeef toch nog ergens een lichtpuntje voor mij verstopt zit. Ik zie hem niet. Ik snap niet dat mijn conditie afgepakt moet worden en mijn mentale toestand alleen maar verslechterd moet worden om mij ooit eens beter te kunnen voelen. Hoe lang moet dit nog duren? Hoe lang hou ik dit nog vol? Een paar weken geleden voelde ik mij even iets beter. In mijn hoofd in elk geval. Blijkbaar mag dat niet. Binnenkort zal ik weer een kaart voor een concert te koop aanbieden omdat ik er de kracht niet voor heb. Geestelijk niet en lichamelijk inmiddels ook niet meer.
Omdat het mij niet lukt om de kracht er voor te vinden zal ik de komende tijd niet meer dagelijks iets plaatsen op mijn website. Als dat voor de gemeente Groningen reden is om mij te korten op mijn uitkering dan moet dat maar. Dat verdienen aan reclame op mijn website de zoveelste leugen was van de gemeente is inmiddels wel gebleken na 5 maanden dagelijks iets op de website plaatsen. Of doe ik wéér iets verkeerd?
Alexsander Hesse 2019
Meer:
Gelukkig worden? Mag ik dat wel?
Een lach en een middelvinger Als de afstand groot genoeg is steekt hij zijn middelvinger op.
Duitsers, veel Duitsers. Op de bloemetjesmarkt.
Inhoud.
0 reacties