In de roman Blessuretijd krijgt schrijfster Anja Meulenbelt de vraag:” Mag je dat wel, van jezelf, gelukkig worden?” De vraag zet mij aan het denken. Mag ik dat wel, van mijzelf, gelukkig worden? Ik vraag me af of ik het niet zelf ben die mijn geluk in de weg staat. Dat ik mijzelf geen geluk gun omdat mij mijn hele leven al duidelijk gemaakt wordt dat ik het niet waard ben. Dat ik minder ben dan ieder ander. Ik ben een betaalde baan immers niet waard volgens ambtenaren van de gemeente. Kennissen en familie vinden mij een vervelend rot kind en ik heb, zo is mij verweten, gekozen voor astma en slechte ogen.

Mag ik wel gelukkig worden? Wil ik wel gelukkig worden? Of vind ik mijzelf het geluk niet waard omdat anderen mij het geluk niet waard vinden? Ik weet het niet. De vraag heeft mij aan het denken gezet, zoveel is duidelijk.

Gisteren was ik bij Lentis. Mijn vermoeidheid is niet het gevolg van de medicatie, daarvoor duurt de vermoeidheid te lang. We gaan nog een poging doen. Het gaat inmiddels, ook zonder medicatie, beter met mij dan toen ik mij melde bij Lentis. Ook de testen die ik al eerder zou doen gaan we nu wel doen. Zoals afgesproken. Op de computer of op papier. Mijn klacht over de wijze van handelen bij de eerste poging heeft effect gehad en ik hoop dat ander patiënten niet dezelfde behandeling zullen krijgen.

We hebben het gehad over de dingen die ik doe. Dat ik schrijf en veel lees. Dat ik vaak een eind ga wandelen. Dat ik voor een foto naar de verzinkerij ben gefietst omdat de conditie zo’n lange wandeling op dat moment niet toeliet. Dat sporten helaas nog niet gaat vanwege de conditie en dat ik wacht op een afspraak bij de cardioloog. De slechte conditie kan verschillende oorzaken hebben. Ook emoties kunnen invloed hebben en dat ik emoties heb ben ik de afgelopen tijd achter gekomen.

Mag je dat wel, van jezelf, gelukkig worden? Ik weet het niet. Vraag me af of ik mijn eigen geluk niet in de weg zit. Dat anderen mijn geluk in de weg zitten staat bijten kijf maar waarom laat ik dat toe? Wat kan ik er aan doen? Aan de muur hangt nog altijd het A4tje met Het leven is wél leuk. Misschien moet ik ook maar een foto maken van de vraag in het boek van Anja Meulenbelt en die er naast hangen. Er is ruimte genoeg.

Alexsander Hesse 2019


Meer lezen:
Rum-cola. Ik wilde dronken worden.
Seksuele handelingen. Ik had een droom.
Bejegening. Waar ik niet gelukkig van word.


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.