Dag van de arbeid 2019.

Op 1 mei viert de FNV de dag van de arbeid. Op het podium op het Museumplein mag een aantal mensen vertellen over de successen. De schoonmakers krijgen ieder jaar vrij op 1 mei. Een man verteld dat ze zaterdag niet verplicht moeten werken. Ze zijn blij dat het gelukt is. De meeste successen gaan over dingen die werkgevers van werknemers af wilden pakken maar wat de werkgevers niet gelukt is of over veiligheid. Ook vertelt iemand dat uitzendkrachten na vijf jaar een contract hebben gekregen. Na vijf jaar.

Tijdens de demonstratie gaan veel leuzen over vrij zijn op 1 mei. Dit tot mijn frustratie want ik ben altijd vrij en dat wil ik helemaal niet, ik wil ook wel weer eens werken. Al is het op 1 mei of op zaterdag. Maar echt vrij zal ik natuurlijk nooit zijn zolang ik in de bijstand word vastgehouden. Ook niet op 1 mei. Misschien een beetje op zaterdag omdat ambtenaren dan niet werken.

Een vrouw vertelt mij dat de Participatiewet een vorm van dwangarbeid is. Dat naar aanleiding van een sticker die ik achter op mijn tas heb. Ik wist dat natuurlijk al maar het is fijn dat ik niet de enige ben die dat door heeft. Nu de werkenden nog. En dan bedoel ik natuurlijk de werkenden die er nu nog voor betaald krijgen.

De leuzen die ik tijdens de demonstratie hoor ken ik al jaren. Grappig dat de jongeren van de SP zingen:” A-anti-anticapitalista.” Laat de leiders van de partij dat maar niet horen. Ook het:” He ho kabinet, jullie worden afgezet.” is niet meer origineel te noemen. Ook dit jaar blijkt een dag later het kabinet niet afgezet te zijn. Beetje jammer.

Alexsander Hesse 2019