Gisteren was de jaarlijkse bloemetjesmarkt in Groningen. Dankzij het stoten van mijn kleine teen had ik inspiratie om een stukje te schrijven en hoefde ik niet zo nodig de stad in. Tot rond 15:30 uur. Vraag me niet waarom maar ineens had ik de behoefte om toch de stad in te wandelen. Ik liep rustig omdat de conditie nog niet is wat het moet zijn.
Richting vismarkt loop ik langs de eerste bloemenkramen. Ik loop achter een Duits stel van rond de 60. De vrouw heeft tassen vol bloemen in beide handen dus concludeer ik voorzichtig dat ze door zullen blijven wandelen. Fout gedacht. Plotseling stopt de vrouw en met een hoofdknik maakt ze duidelijk wat ze wil. “Dieda!” zegt ze. De man schijnt het soort niet te kennen. Ik loop ze voorbij.
Op de Vismarkt staat dezelfde Duits schreeuwende Blumen Holländer als vorig jaar 
met het verschil dat vorig jaar de bloemen goedkoper werden en hij dit jaar:” Zehn, zehn, zehn!” schreeuwt en er bloemen bij doet.
De stad is zo Duits dat zelfs het draaiorgel ’99 lüftballons’ speelt.
Tussendoor is het tijd voor avondeten. Uit de ene muur haal ik een kroket en een speciaaltje, even later uit de andere een eierbal. Ik heb nog nooit zo’n warme eierbal uit een muur gehaald. Over de grote markt loop ik via de Ebbingestraat terug.
Als ik bijna bij het Plantsoen ben hoor ik toch nog iets in het Nederlands. “Waarom is het hier zo fokking druk?” vraagt een meisje in een zwart shirt en een rood rokje van een jaar of 25. Haar vriendin antwoord:” Shit, het is fokking bloemetjesmairkt.”
Ik koop een bak ijs bij de supermarkt en haast me naar huis.
Alexsander Hesse 2019
Zonder Duitsers:
Haar naam intoetsen in Google. Dinges de ex.
Buikloopje. Het doel was om af te vallen.
Dag sokken. Mijn grootste sokken blunder.
Inhoud.
0 reacties