Makkelijk slachtoffer.

Nadat mij als kind duidelijk is gemaakt dat ik minderwaardig ben is het mij toch gelukt om mijn waarde te bewijzen. Ik werkte of ik zocht en vond werk. Een vaste baan heb ik nooit gehad maar mijn waarde heb ik bewezen door altijd mijn best te doen. Ik liet altijd zien dat ik wilde werken en verdiende contracten of mocht blijven terwijl anderen al lang waren weggestuurd. Het ging beter met mij. Ik verdiende mijn eigen geld en daarmee mijn eigenwaarde. Ze waren blij als ze mij zagen komen en blij als ze zagen hoe hard ik werkte. Was het werk bij het ene bedrijf afgelopen dan was er werk bij een ander bedrijf. Had het ene uitzendbureau even geen werk dan was er werk via een ander uitzendbureau. Ik werkte bij Wagenborg en Akzo. Ik vlocht matten voor de nieuwe haven, maakte fabrieken schoon door de hele provincie. Vaak wist ik ’s morgens niet waar ik zou werken en hoe laat ik ’s avonds thuis zou zijn maar ik werkte. Ik werkte bij Aldel via Mensinga dat mij inhuurde bij Randstad en toen het halfjaar om was huurde Aldel mij in via Start (toen nog zonder People) en ging mijn loon omhoog.

Toen er in Delfzijl steeds minder klussen waren ben ik verhuisd naar Groningen en kon ik daar aan het werk. Op de dag af een jaar heb ik gewerkt bij Koninklijke Theodorus Niemeijer. Contracten verdiende ik bij Atlanta Dethmers. Tussendoor had ik wel eens een uitkering maar ook dat was tijdelijk. Ik werkte voor de Milieudienst, voor Wiver logistiek, Lynco, Coatinc, Hooghoudt en dan vergeet ik voor het gemak de klussen van een dag of een paar weken. Ik zat een half jaar door de week in een hotel in Amsterdam waar ik werkte voor verzinkerij Johan Vis. Toen een schip nog niet klaar was ging ik mee als classificeerder om het werk op de rivieren af te maken. Op zee lag ik in de hut te kotsen. Ik was zelfs even steigerbouwer met hoogtevrees tot dat vanwege de hoogtevrees echt niet meer ging. Het uitzendbureau belde dezelfde dag nog voor ander werk.

Op een zondagavond ging ik naar een concert in Leeuwarden. Ik had geen werk voor die maandag dus mocht ik een biertje. Op de terugweg in de trein grapte ik dat ik mij afvroeg wie mij de volgende ochtend om 9:00 uur als eerste zou bellen. Om 8:45 uur ging de telefoon, om 9:15 uur stond ik op de werkvloer. Niet geheel fris en fruitig maar ik was er. Ik werkte, deed mijn best en heb er nog maanden gewerkt.

Jaren had ik werk of zocht ik werk. Ik was altijd bezig met werk. Ik wilde geen uitkering en had ik dan toch een uitkering nodig dan wilde ik zo snel mogelijk uit de uitkering en dat lukte. Soms zelfs met hulp van de gemeente. Tot vijf jaar geleden. Groningen koos voor GroenLinks en GroenLinks koos voor wethouder Mattias Gijsbertsen. Wethouder Mattias Gijsbertsen koos voor participatiebanen. De eerste opmerking die ik mij herinner van de nieuwe wethouder over bijstandsgerechtigden was:” Ze moeten gemotiveerd worden, hebben een financiële prikkel nodig.” De toon was gezet en de financiële prikkel heb ik gehad. Ik vond werk en vond het logisch te gaan werken. Vier keer kreeg ik de boete van bijna €2500,- voor mijn pogingen om uit de bijstand te ontsnappen. Toen was het genoeg. Ik kon het werk niet meer betalen. Ondertussen werd ik ook nog eens extra gekort op de bijstand omdat ik mijn inkomstenspecificatie niet ingeleverd zou hebben. Dat had ik natuurlijk wel maar de ambtenaren mochten mij geen bewijs mee geven.

De wethouder ging zelfs zo ver dat als ik mijn inkomstenspecificatie in kwam leveren er al een beveiliger voor mij stond voordat ik bij de balie was. Dreigend moest de beveiliger vragen wat ik kwam doen. “Ik kom deze……” voor ik het woord inleveren uit kon spreken werden de papieren al uit mijn hand gerukt. Toen ik onderaan de trap nog even achterom keek zag ik dat de beveiliger samen met de baliemedewerker in mijn inkomstenspecificatie zat te bladeren. Een maand later mocht ik uitleggen waarom ik mijn inkomstenspecificatie niet had ingeleverd. Mij moest even duidelijk gemaakt worden hoe dom ik ben.


De psychiater legde mij uit dat ik na mijn jeugd mijn waarde heb gevonden in het werk. Ik telde mee, ik deed mee in het leven. Ik was ontsnapt aan mijn jeugd. Juist daarom ben ik voor de wethouder zo’n makkelijk slachtoffer. Ik heb gewerkt, ik kan werken en ik wil werken. Dat zijn nou juist de mensen die wethouder Mattias Gijsbertsen van GroenLinks in de bijstand wil. Mensen die hij wil breken. Mensen die geschikt gemaakt moeten worden om onder bedreiging een gratis participatiebaan te accepteren bij zijn kapitalistenvrienden. Bij de werkgevers die blij zijn met de gratis slaven van wethouder Mattias Gijsbertsen. Van Sebastiaan Haykens, begeleider van Bijstand op Maat moest ik een voorbeeld nemen aan vluchtelingen:” die willen wel een participatiebaan bij Niemeijer om de taal te leren.” Waarom ze de taal niet in een betaalde baan kunnen leren wist hij niet.

Dat Mattias Gijsbertsen zijn ambtenaren opdracht geeft om dingen te schreeuwen als:” Als ik jouw vader was geweest had ik jou ook mishandeld.”, “Jij bent het niet waard om betaald te worden voor je werk.” en uiteraard:” Jij wilt niet werken!” in vele varianten zegt veel over deze GroenLinks wethouder. Hij wil mij de pijn uit mijn jeugd, de pijn die ik als kind heb gevoeld laten herbeleven. Dat is waar GroenLinkswethouder Mattias Gijsbertsen van geniet. Dat begeleiders van Bijstand op Maat mij niet naar een betaalde baan mochten begeleiden zegt natuurlijk genoeg. Ook zij hadden de opdracht mij de pijn te laten voelen. Vijf jaar heb ik inmiddels niet mogen werken. Vijf jaar geeft de wethouder van GroenLinks inmiddels opdracht om mij te overtuigen van mijn minderwaardigheid. Vijf jaar al misbruikt de wethouder van GroenLinks zijn macht om mij kapot te maken. Dus nee, ik wil geen zelfmoord plegen. De wethouder van GroenLinks dwingt mij om zelfmoord te plegen. Na vijf jaar houd ik het niet langer vol. Mattias Gijsbertsen heeft zijn doel bereikt.

Alexsander Hesse 2019


Meer bijstand:
Werkontmoedigingsbeleid. In 2015 schreef ik er al over.
Zelf aan het werk. Een website om te provoceren.
Mail aan de wethouder. Ik kreeg geen antwoord op mijn vragen.


Inhoud.