Ik sta in de rij bij de pinkassa. Normaal betaal ik altijd met contant geld maar bij de enige nog aanwezige kassa waar met geld betaald mag worden staat een enorme rij. Voor mij staat een oudere vrouw die een briefje van 10 euro in haar hand heeft. Omdat we bij een pinkassa staan merk ik op dat ze niet met contant geld kan betalen, alleen met pin. Ze snapt het. Als de klant voor haar aan de beurt is merkt ook de caissière dat de vrouw contant geld in haar hand heeft en deelt haar mee dat ze daar bij deze kassa niet mee kan betalen. Ze snapt het.
De vrouw is aan de beurt. Op het moment dat haar boodschappen gescand zijn houdt ze de caissière het briefje van tien euro voor. “Mevrouw, dit is een pinkassa, u kunt hier niet met contant geld betalen!” zegt de caissière nogmaals. De vrouw wist het niet. Dat hadden ze best wat duidelijker aan kunnen geven merkt de bejaarde vrouw zelfs op. De caissière zal het doorgeven beloofd ze. Ik bewonder het geduld van het meisje. Ik moet even wachten, er moet iemand met een sleutel komen om de gescande boodschappen uit de kassa te verwijderen. Ondertussen zie ik de vrouw scheldend vooraan in de rij bij de kassa, waar met geld betaald mag worden, aansluiten. Ze kon er zelf natuurlijk helemaal niets aan doen. Nog voor de chef met de sleutel bij de pinkassa in gearriveerd verlaat de bejaarde vrouw de winkel met haar boodschappen. Lachend.
Alexsander Hesse 2018
Ook niet interessantloos:
Langslaper. Door medicatie en ambtenaren kom ik mijn bed moeilijk uit.
Het beeld is zwart. Alles dat ik heb geschreven staat op die laptop.
Een grote stapel stenen. Wat gaan die mensen doen als het werk klaar is?
Inhoud.
0 reacties