In een periode dat stukjes schrijven voor de website niet lukte en ik door medicatie mijn conditie kwijt was heb ik een dagboekje bijgehouden. Later moest ik nog meerdere keren medicatie slikken terwijl het resultaat al bekend was. Toen ik dit schreef dacht ik nog dat PsyQ mij zou helpen. Later schoven ze me af naar BuurtzorgT.
Zondag 05-05
Slecht geslapen en nog slechter wakker geworden. Denk niet dat opknopen in de deuropening mogelijk is, niet hoog genoeg. Conditie is slecht, blijf binnen vandaag. Beetje lezen, schrijven lukt niet. Moe, moe, moe en als ik iets doe ben ik gelijk buiten adem.
Maandag 06-05
Gesprek met de psycholoog bij wie ik vorige week vragenlijsten in heb moeten vullen, zie er erg tegenop omdat de vragen niet leuk waren. Veel vragen over werk, wat ik niet heb, en ouders. Vandaag ook veel vragen gehad over werk naar aanleiding van mijn antwoorden. Kon het weer niet droog houden. Wat ben ik soms toch een jankerd. Ben lopend heen gegaan maar conditie is inmiddels zo dat ik binnen de lift heb moeten nemen naar de tweede.
Dinsdag 07-05
Veel zitten lezen en Netflixen. Na het eten een stuk geprobeerd te lopen maar dat ging niet. Veel te snel moe, baal daar echt van. Hoop dat volgende week bij de longtest iets gevonden wordt of anders een week later bij de cardioloog. Niets ernstigs hoop ik, gewoon iets waardoor ik mijn conditie terug krijg. Het is nu nog slechter dan toen ik 20 kilo zwaarder was en rookte.
Woensdag 08-05
Gesprek met psychiatrisch verpleegkundig. Ben op de fiets heen gegaan omdat ik de kracht niet meer heb om te lopen. Ze toont begrip voor het probleem maar kan er uiteraard niets aan doen. Ik vertel dat ik niet welkom was bij de huisarts omdat ik minderwaardig ben, ze vraagt zich af of dat wel klopt. Ik moet brutaler zijn. Als ze geen afspraak voor mijn willen inplannen moet ik de kwalen overdrijven. Alsof ze zo niet erg genoeg zijn. Bij de Plus in de aanbieding gekochte ham & meloen maaltijdsalade zitten te veel blaadjes. Niet lekker. Chips kopen, vanavond voetbal kijken. Geen bier vanwege medicatie.
Donderdag 09-05
Slecht geslapen, vaak wakker geschrokken, enge dromen. Begonnen in het boek ‘Geen zomer meer’ van Karel ten Haaf. Meerdere slokken koude koffie, het moet wel een goed boek zijn. Tijdens het lezen denk ik aan een alcoholistische ex. Ze had een dochtertje die haar, toen ik er bij was, smeekte minder te drinken. Toen ik haar het probleem, ook niet geheel nuchter, uitlegde barstte ze in tranen uit. Ze heeft het begrepen al heeft het even geduurd, Toen de relatie allang voorbij was smste ze dat ze was gestopt met drinken. Ik was trots dat het toch gelukt was. Ik ben ook gestopt met drinken maar dat is tijdelijk vanwege de medicijnen. Koffie inschenken en gelijk een slokje, nu het nog warm is. Slot gekocht voor mijn fiets. Omdat mijn fiets al bijna een half jaar buiten staat is mijn slot zo verroest dat ik elke keer blij ben als mijn sleutel er heel uit komt. Wanneer krijgen we nou eindelijk de beloofde fietsenrekken in de kelder? Weer naar de kloten na de wandeling naar de fietsenzaak. Dat is toch echt niet ver lopen! Tijd voor een pufje. Boek uit. Slapen.
Vrijdag 10-05
Weer niet lekker geslapen. Pas om 9:00 uur mijn bed uit, het niet zetten van mijn wekker heeft effect gehad. Hoop dat ik iets fitter ben vandaag maar merk er nog niets van. Pufje extra genomen. Uitgeslapen? Nee hoor, gewoon thuis. Thee gekocht in de stad want op en aanbieding. Wandeling was nog altijd te vermoeiend terwijl ik de afstand normaal zonder probleem afleg. Op tijd naar bed vanavond, weer moe. 2 pufjes moe. Toch weer negatieve gedachten als ik in bed lig.
Zaterdag 11-05
Redelijk geslapen. Maar één keer wakker geworden, toen moest ik pissen. Normale droom over ruzie met een gozer die dacht voor te dringen bij de broodjes kroket op een festival. Klein ventje die ik makkelijk kon hebben. Later werd ik in elkaar gebeukt door zijn grote broer voor wie het broodje bestemd bleek. Na de boodschappen, brood, toetjes en eieren, met de lift naar boven moeten omdat de conditie slecht is. Ik kan er niet aan wennen, wel om wenen. Hart, longen? Het extra pufje elke ochtend heeft geen effect. Waarom moet ik medicijnen slikken die mijn conditie afpakken? Waarom moet ik medicijnen slikken die mijn kracht afpakken? Waarom moet ik medicijnen slikken die zeggen:” Jongen, stap voor de trein. Dan ben je er van af.”? Waarom? Stukje lopen om gedachten te verzetten, maar dat lukt dus niet omdat mijn conditie, mijn kracht weg is. Volgende week eindelijk een longfunctietest nadat mijn klachten werden afgedaan met neusdruppels en paracetamol. De huisarts mocht ik toen niet spreken. Hoop dat ik woensdag haal, het wordt steeds slechter.
Zondag 12-05
Redelijke nacht, zonder wekker toch om 7:15 uur mijn nest uit. Weer moe wakker geworden, gelijk 2 pufjes. Pijn aan mijn rechter oog, vandaag geen lenzen in. Met bril en leesbril samen kan ik gelukkig ook lezen. Geen lenzen voor nodig, twee brillen over elkaar heen, eerst de gewone en de leesbril er overheen. Het ziet er vast niet uit maar niemand die het ziet. ‘God’s Gym’ van Leon de Winter aan het lezen. Voor €1,60 gekocht bij de kringloop. Dik boek, ga ik een paar dagen zoet mee zijn. De hele dag schijnt de felle zon door het raam. Terwijl ik voetbal kijk doe ik de gordijnen dicht anders zie ik mezelf en de kamer weerkaatsen in de tv. Na het voetbal doe ik de gordijnen weer open. Nog altijd schijnt de zon in de woonkamer van een donkere ziel. Ik blijf vandaag de hele dag binnen. Buiten is er morgen ook nog. Ik misschien.
Maandag 13-05
6:15 uur wakker. Gelijk het bed uit. Moe zoals de afgelopen maanden ondanks dat ik nu vrij goed heb geslapen. Weer snel buiten adem. Vraag me af of het pufje nog effect heeft. Over twee dagen de longfunctietest. Eindelijk! Zojuist naar het ziekenhuis gefietst om een ziekenhuispasje te laten maken. Volgende week maandag mag ik naar de cardioloog en ik moet het pasje vóór die afspraak laten maken. De mevrouw die het pasje maakte vertelt mij dat de meeste mensen het pasje laten maken op de dag van de afspraak. Ik doe dat een week eerder. Ik ben en blijf apart. Toch blij dat ik nu weet waar ik volgende week moet zijn, vandaag een behoorlijk stuk om gefietst. Natuurlijk weer te vermoeid toen ik thuis kwam. Op het pasje staat dezelfde foto als op mijn ID-kaart. Een foto met lang haar en lange sik.
Dinsdag 14-05
Mijn verlangen naar de dood word met de dag sterker. Wat heeft het leven nog voor nut nu ik niet meer kan sporten, wandelen en schrijven? Drie van de vier dingen waar ik nog enig plezier aan beleefde toen ik mij melde bij PsyQ zijn mij afgepakt. Van het medicijn Aripiprazol merk ik geen enkele werking, wel blijf ik het gevoel houden dat juist dat medicijn mij de conditie en daardoor de wil om verder te leven afpakt. De enige reden dat ik het blijf slikken is dan ook de kans om te sterven door het medicijn. Sterven is gewoon een bijwerking. Morgen de longfunctietest, volgende week naar de cardioloog en de dag daarna een gesprek met 2 psychologen over de uitslag van de test. Hoop dat ik het niet meer hoef mee te maken. Als ik dan nog leef hoop ik dat eindelijk mijn euthanasieverzoek serieus genomen wordt. Als het kan sterf ik graag zoals ik geleefd heb. Onzichtbaar, achter gesloten deuren. Voor de trein is niet mijn keuze. Maar als het niet anders kan…. In plaats van een wandeling van anderhalf uur lig ik nu na de middag anderhalf uur in bed. Slapen kan ik niet maar ik moet rusten. Mijn conditie ben ik kwijt, mijn leven heb ik nog. Nog wel.
Woensdag 15-05
Vanmorgen om 9:00 uur moest ik bij de huisartsenpost zijn voor de longfunctietest. De vaste tester was wéér met zwangerschapsverlof dus er was wéér een vervanger. Om 9:25 uur werd ik opgehaald uit de wachtkamer. De test werd twee keer gedaan. Eerst gewoon, met alleen het pufje dat ik thuis al had gehad en later met een ander soort pufje. Zelf merkte ik weinig verschil maar volgens de vervangend test mevrouw was het de tweede keer beter. Over een week, nadat ze de test met de huisarts heeft besproken, word ik gebeld en kijken we hoe het verder gaat. Thuisgekomen was ik wederom buiten adem terwijl de huisartsenpost maar 5 minuten lopen is. Ik hoop dat mijn bezoek aan de cardioloog meer effect heeft. Twee keer hetzelfde pufje zoals ik de afgelopen dagen heb geprobeerd heeft volgens haar geen nut. Dat had ik zelf ook al gemerkt. Moet nu ik thuis ben om de paar minuten mijn neus snuiten, er komt veel los, misschien heeft het toch effect gehad?
Weken later kijk ik in het bestandje met de titel:” Dagboek van een patiënt.” en realiseer mij dat ik net zo plotseling als ik er mee ben begonnen er ook mee ben gestopt. Het valt mij op dat lezen toen nog lukte, nu dwaalt mijn hoofd na enkele regels al af naar de haat van de gemeente. Het zelfmoordbeleid van de wethouder.
Alexsander Hesse 2019
Meer over de onderzoeken n.a.v. mijn slechte conditie:
Zoals het hartje thuis tikt.
Goed bloed.
Goedaardige overslagjes.
Inhoud.
0 reacties