Vanmorgen mocht ik mij om 8:10 uur melden bij de huisarts voor de uitslag van het bloedonderzoek. Tot mijn verbazing bleek er niets mis te zijn met mijn bloed.
De onderzoeken die zijn gedaan zijn allemaal positief. Mijn hart is prima, mijn longenfunctie is, astma daargelaten, prima en nu blijkt ook mijn bloed in orde te zijn. En toch is mijn vermoeidheid niet voorbij.
De huisarts wil weten wat ik precies voel. Ik vind het moeilijk om uit te leggen. Ik ben snel buiten adem en voel, vooral ’s avonds maar ook na inspanning, druk op mijn borst. Of het toch iets psychisch kan zijn vraagt ze. Kan het zijn dat ik niet goed adem? Ja, het kan allemaal maar wat is het? Ik wil zo graag weer sporten. Zo graag weer anderhalf of twee uur kunnen wandelen. Het gaat gewoon niet.
Soms als ik overdag zit te lezen val ik al bijna in slaap, zit ik constant te gapen. Misschien moet ik als dat weer gebeurt proberen om juist dan een stuk te wandelen. Ik heb het geprobeerd vanmiddag. Binnen 5 minuten was ik buiten adem en voelde ik de druk op mijn borst. Een druk die medisch niet te verklaren is. Toch psychisch?
Dat het soms wel lukt een stukje te wandelen is een goed teken zegt ze.
Ik heb een mailtje gestuurd naar de fysio want daar zou ik baat bij kunnen hebben. Als bijstandsslaaf ben ik daar natuurlijk net als o.a. tandzorg niet voor verzekerd, dat mag ik niet. Ik wacht het antwoord af en hoop dat ik het kan betalen. Dan geef ik, als ik het krijg, mijn vakantiegeld daar wel aan uit.
Als ik mijn conditie maar terug krijg.
Alexsander Hesse 2019
Meer lezen:
Even helpen. Hij denkt dat ik zijn dochter ben.
Gelukkig worden? Mag ik dat wel?
Net als in de film. Piep, krak, piep, krak, piep.
Inhoud.
0 reacties