Richtingsgevoelloos.

Gevoel voor richting heb ik nooit gehad. Mijn kortere weg blijkt vaak een langere. Mijn binnendoorweggetje gaat buitenom als het al niet doodloopt of een bocht neemt de verkeerde kant op.

Jaren geleden werkte ik voor Hekkema als industrieel schoonmaker bij PPG is Hoogezand. We gingen er met een busje heen en omdat ik het busje niet bestuurde namen we de kortste route. We moesten de kelder met hogedrukspuiten schoonspuiten.

Ik had de hoek waar ik bezig was bijna klaar toen er werd geroepen dat het tijd was voor pauze. Ik maakte het werk nog even af en een minuutje na de collega’s liep ik de kelder uit richting kantine. Tenminste, dat was de bedoeling. Een kwartier na de pauze vond ik de werkplek terug, de kantine heb ik niet gevonden ondanks dat ik er vaker was geweest maar dan in andere op elkaar lijkende kelders.

Ook tijdens een wandeling terug van de discotheek in Delfzijl had ik het idee dat ik een kortere route naar huis wist. Gewoon een stukje door de haven. Zelfs als we waren gaan zwemmen was de route niet korter geweest.

Tegenwoordig loop ik regelmatig een stukje om de corona-kilo’s tot het minimum te beperken. Meestal neem ik bekende weggetjes maar gisteren nam ik een andere route. Vanmorgen bleek dat ik een halve kilo was afgevallen.

Het is niet zo dat ik de logica van links is waar je duim rechts zit niet begrijp maar dan draai ik mijn hand om en raak ik in de war. En drie keer links is natuurlijk ook rechts. Dat merken we in de Groningse politiek. Hé verdorie, daar wilde ik het nou juist niet over hebben.

Alexander Hesse 2020


Wat anderen ook overwogen om te lezen:
Witbier. Hij vindt het niet te zuipen.
Nachtdienst. De collega gaat ziek naar huis, zijn vrouw is niet alleen.
Cadeautje voor Barrie. Het mocht maximaal 5 gulden kosten.


Inhoud.