Nadat ik eind september bij 3 bijeenkomsten van Bijstand op Maat ben geweest heb ik besloten om toch mee te doen aan het experiment. Hierover heb ik al eerder geschreven. Later werd ik gebeld door een ambtenaar die probeerde mij in groep 1 te plaatsen in plaats van groep 2 waar ik mij voor had opgegeven. Op mijn vraag hoe het verder zou gaan antwoordde hij dat ik eind oktober bericht zou krijgen. De laatste week van oktober liep ik dan ook elke dag gespannen naar de brievenbus. Mensen die weten hoe GroenLinks wethouder Mattias Gijsbertsen omgaat met mensen in de bijstand zullen begrijpen dat ik niet vol vertrouwen op de brief zit te wachten. Het zal mij niets verbazen als hij toch heeft besloten mij in een andere groep te plaatsen om mij nogmaals duidelijk te maken dat ik helemaal geen rechten heb. Om mij nogmaals te laten weten dat hij mijn meester is dat ik niet moet denken dat ik……. Nee, deze wethouder vindt dat ik het recht op denken inmiddels kwijt ben. Dat uit een test van de gemeente is gebleken dat ik universitair niveau zou kunnen doet er voor deze wethouder niet toe, ik zit in de bijstand en dus ben ik zijn eigendom, rechten heb ik niet. Na drie jaar gedwongen bijstand zal het niveau ook niet meer zijn wat er toen ik de testen heb gedaan uit is gekomen. Er zijn onderzoeken gedaan naar het effect dat uitsluiting heeft op mensen. Positief was het resultaat niet.

Op 1 november had ik nog niets gehoord. Natuurlijk niet, ook dit hoort bij het spelletje van de wethouder, doen wat hij beloofd of wat hij zijn ambtenaren laat beloven zou wel erg makkelijk zijn. Hoe meer onzekerheid bij de bijstandsgerechtigden hoe makkelijker ze zijn te kneden. Mensen die mij vroegen hoe het ging met ‘Bijstand op Maat‘ moest ik vertellen dat ik niets had gehoord. Ik las zelfs dat iemand die zich had opgegeven niets hoorde over het experiment maar ondertussen wel een brief kreeg over Flextensie. Ook hier is het doel om onzekerheid te zaaien. Betekend die brief dat ze niet mee mag doen met ‘Bijstand op Maat‘?

Ineens las ik een bericht op oogtv.nl. Veel animo voor ‘Bijstand op maat‘ durven ze zelfs te koppen. Uit het artikel blijkt dat zich slechts 850 mensen hebben opgegeven voor het nieuwste speeltje van onze wethouder. Minder dan 10% van de mensen die waren uitgenodigd willen meedoen en in het propaganda stuk op oogtv.nl noemen ze dat veel animo.

Even later lees ik op Nu.nl een stuk waarin ook de wethouder aan het woord komt. Na drie jaar dreigen, straffen en schulden creëren voor mensen die willen werken zegt Gijsbertsen: “Het grote aantal aanmeldingen is voor mij een bevestiging dat veel bijstandsgerechtigden de overtuiging hebben dat het ook anders kan binnen de bijstandswet. De deelnemers zijn nieuwsgierig wat meer keuzevrijheid, maatwerk en vertrouwen voor hen kan betekenen. Ik deel die nieuwsgierigheid en ben heel benieuwd naar de eerste resultaten. “ In al zijn arrogantie durft de wethouder hier in het hoofd van de deelnemers te kruipen en bepaald hij voor ons de reden waarom wij zijn proefdieren willen zijn. Als hij eerlijk was geweest had hij gezegd:“ Ik heb de deelnemers jaren in de bijstand vastgehouden, mensen die graag wilden werken en zelf werk vonden heb ik bestraft en heb ik schulden voor laten bedenken om ze duidelijk te maken dat ze van mij zijn, dat ik bepaal en dat ze zelf geen rechten hebben. Mensen doen mee omdat ze weten dat ik ze anders nog verder zal straffen, ze zullen dan ook uiteindelijk geen andere keuze hebben dan hun eigen leven beëindigen. Willen ze nog enige hoop hebben om te overleven dan moeten ze meedoen aan dit experiment.“

Aan het einde schrijft Nu.nl dat de brieven die de deelname bevestigen deze week worden verzonden. Ik heb me opgegeven voor dit experiment, mij is verteld dat ik eind oktober bericht krijg en moet op Nu.nl lezen dat het is uitgesteld. Dat de gemeente Groningen niet het fatsoen heeft om mij en de anderen die zich hebben opgegeven even een mailtje te sturen met uitleg dat het wat later wordt laat weer zien hoe de gemeente denkt om te moeten gaan met bijstandsgerechtigden. Dat de belofte om de antwoorden op de vragen waarop de ambtenaren tijdens de bijeenkomsten geen antwoord wisten per mail te versturen voor 16 oktober niet nagekomen is was daarom ook te verwachten. De gemeente wil testen hoe wij met meer vertrouwen omgaan, het lijkt mij een goed plan als de gemeente eindelijk eens zorgt dat ze zelf te vertrouwen zijn. Dat ik na 21 weken nog altijd geen berekening van mijn beslagvrije voet mag zien zegt voldoende.

De komende week is voor mij weer afwachten en gespannen naar de brievenbus lopen. Doe ik mee en vooral in welke groep doe ik mee? Ik heb meerdere keren bij de gemeente en ook bij de universiteit aangegeven dat ik alleen mee wil doen in groep 2 omdat zowel groep 1 als groep 3 bedoeld zijn om mensen tijdens het experiment in de bijstand vast te houden. Dat is groep 2 ook maar dan heb ik misschien aan het eind van die 2 jaar een opleiding of cursus. Ondanks de slapeloze nachten blijf ik dromen.

Alexsander Hesse 2017


Meer over de bijstand:
De groene stoel. Vluchtelingen werken zonder loon.
Dreigbrief. Ze dreigen bij je thuis te komen.
Onafhankelijke cliëntenraad. Zijn ze wel echt onafhankelijk?


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.