Om 19:20 uur loop ik de kamer binnen waar om 19:30 uur de vergadering gaat beginnen. Ik groet de aanwezige dames, op dat moment zitten er alleen dames, ze groeten mij terug en vragen op zorgelijke toon of het goed met mij gaat. “Prima, ik leef nog.” antwoord ik. “Met jullie?” Ze vertellen dat ze hebben gehoord dat het niet goed met mij gaat. Ik zou een beroerte gehad hebben. Ik ben agendapunt 2.
Een andere aanwezige die even later binnenkomt verteld dat ze had gehoord dat ik ben gestopt als consulent vanwege mijn hart. Nog vreemder want consulent ben ik nooit geweest. Het grapje over vanochtend nog hard laat ik achterwege daar is dit de groep niet naar.
Waar de verhalen over mijn kwalen precies vandaan komen kom ik niet achter. Ook de voorzitter heeft het ergens van iemand gehoord. Er is een vermoeden dat er misschien een andere Alexander bedoeld wordt.
Als ik na de vergadering met lampje in de hand naar huis huppel hoor ik een vrouwenstem:” Cavia, Cavia!” Ik hoor het blaffen van een hond. “Nee Cavia, doe dat thuis maar.” hoor ik de vrouw roepen.
Met mij gaat het goed. Ik leef!
Alexsander Hesse 2018
Meer leesvoer:
Stappen zoals toen. Hoe ging dat ook alweer?
Ziekte: uitkering. Een uitkering geeft hem geen fijn gevoel.
Voedertijd. Vaste tijd, voedertijd.
Inhoud.
0 reacties