Onze werkgever had bedacht dat we in het Formule 1 hotel mochten slapen. Het was in de tijd dat nog niemand van Max Verstappen had gehoord. Zelfs vader Jos niet. Eten deden we in een hotel op steenworp afstand van het hotel waarin we sliepen. Werken deden we de ene week in ochtenddienst en de andere week hadden we avonddienst. De bar van het hotel ging al bijna sluiten als we na de avonddienst terug kwamen maar als we lief waren mochten we een biertje. We waren lief. De nachtportier mocht het biertje tappen.

Al snel had ik een favoriete nachtportier. Het was een soort Geraldine Kemper avant la lettre. Ik werd dan ook verliefd. Nodeloos te melden dat die verliefdheid eenzijdig bleek. Op een avond vertelde ze dat ze de nieuwe cd van Acda en de Munnik had, ik mocht hem lenen van haar. Ze haalde hem voor mij uit haar auto. Zo lief dat ze dat voor mij deed, ze mocht het hotel officieel niet eens uit. Ze riskeerde haar baan voor mij. Ik werd nog verliefder. Het bleef eenzijdig. Achteraf vraag ik me af of het wel eenzijdig was. Misschien was het wel tweezijdig maar was ik gewoon weer eens te laf om voor mijn gevoelens uit te komen. Mocht je dit lezen, ehmn, tja, hoe heet je ook alweer? Dinges, hoi.

De manager vertelde ons dat er iets nieuws op het menu stond. Escargots. Wat dat zijn, wilde mijn collega weten. ‘Slakken’, antwoordde de manager. ‘Proeven?’ Mijn collega durfde niet maar ik was nieuwsgierig dus kom maar op. Even later waren ze klaar en kwam de manager met een paar escargots op een bordje aan. Ik had geen idee hoe ik ze, zo uit het huisje, moest eten. Mijn collega zag ze en ging nog net niet over zijn nek. De manager lepelde het slakje voor mij uit het huisje en gaf hem aan mij. Mijn collega durfde niet te kijken maar wie a zegt zal een slakje eten en daar ging het slakje mijn mondje in. De opmerkingen van mijn collega zal ik u besparen. Escargots zijn een delicatesse in Frankrijk was mij verteld. Ik begreep het niet. Niets mis mee maar het was niet meer dan een klein stukje vlees. Voorzichtig eten. Keelgat dicht anders ben je hem kwijt voor je hem geproefd hebt. Er was nog één over, mijn collega hoefde niet dus at ik mijn tweede slak. Mijn laatste tot nu. Ik mis de escargots niet, weinig aan. De nachtportier denk ik nooit meer aan. Bijna nooit…….. Dinges, ik mis je.

Alexsander Hesse 2018


Meer lezen:
Een ijshoorntje voor een mening. Het teken van meningsloosheid.
Nodig, heel nodig. Hij moet maar heeft het geld er niet voor.
Voedertijd. Op tijd eten.


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.