Als je ziek bent blijf je thuis, je kunt niks, je hebt nergens zin in, je ligt de hele dag in bed of je hangt wat op de bank. Dat is nou precies wat wij als uitkeringsgerechtigden ook doen. Tenminste als je onze Groninger wethouder Mattias Gijsbertsen mag geloven.
Een aantal weken geleden was ik uitgenodigd voor een feestje, ik ben niet gegaan. Ik voelde mij niet goed. Ik wist dat er veel mensen zouden zijn die ik niet ken en dat ik dus de vraag zou krijgen:” Wat doe jij voor de kost?” Ik zie op tegen die vraag. Ik moet uitleggen dat ik ziek ben, dat ik uitkering heb, dat ik niet mag werken. Dat dokter Gijsbertsen bij gebrek aan patiënten de patiënten die hij heeft graag wil houden, dat dokter Gijsbertsen graag testen doet met patiënten en testen met patiënten zonder de juiste patiënten niet mogelijk zijn. Maar hoe leg je je ziekte uit aan gezonde mensen? Mensen die nog nooit, nog geen dag in hun leven uitkering hebben gehad, die nog geen dag zoals dokter Gijsbertsen het in de pers graag meldt:” Ongezond zijn, de hele dag op de bank hangen, gemotiveerd moeten worden.”
Dat laatste vind ik nog het ergste, gemotiveerd moeten worden. Volgens dokter Gijsbertsen willen uitkeringspatiënten niet. Niet dat dokter Gijsbertsen praat met mensen met de ziekte van uitkering want dat wil dokter Gijsbertsen niet, sterker nog daar heeft hij zijn personeel voor. Niet om met de patiënten te praten maar om de patiënten het zwijgen op te leggen want mensen met de ziekte van uitkering praat je niet mee, daar praat je over.
Een paar weken geleden las ik per toeval mijn naam in het veranderlab op Facebook, zelf was ik er door zuster Mondsnoer uitgezet wegens reageren en meedenken over medicatie voor de uitkeringspatiënten dus kon ik niet reageren. Dat was natuurlijk ook de reden dat de zuster in opdracht van dokter Gijsbertsen rustig een onzinverhaal vol leugens over deze patiënt kon ophangen, reageren kon ik niet en op vragen hierover via een privébericht mag de zuster niet antwoorden van dokter Gijsbertsen. Wel wilde ze mijn naam veranderen in mijn initialen, twee weken na het plaatsen van het bericht, dus toen iedereen in het veranderlab het al had gelezen wilde ze mij best nog even criminaliseren. Zo doen de zusters van dokter Gijsbertsen dat. Spreken is zilver en dat pakken we de patiënten ook nog af. Ziek houden dat tuig! Eens van dokter Gijsbertsen, altijd van dokter Gijsbertsen!
Naast thuis op de bank vinden we de patiënten van dokter Gijsbertsen ook in fabrieken en in verschillende winkels. Ze zijn daar niet om iets te kopen, ze zijn er ook niet aan het werk maar ze zijn er wel. Ze doen er precies hetzelfde wat gezonde mensen daar zouden doen maar die zijn er steeds minder omdat uitkeringspatiënten het ook kunnen maar die kunnen het zonder dat het werk is en hoeven dus niet betaald te worden. En zo kunnen mensen die betaald in die winkels en fabrieken werken er uit en de uitkering in. De ziekte van uitkering is besmettelijk. Ongeveer 1 op 1. Voor elke uitkeringsgerechtigde die zo gedenigreerd, gedemotiveerd en bedreigd is dat hij zichzelf niets meer waard acht en dus zijn arbeid niets meer meer waard acht komt er 1 patiënt met de ziekte van uitkering bij. Zodra ook deze na een aantal jaren dan klaar is voor het re-integratiemedicijn, 100% placebo, al geloof je het, het werkt niet, tenminste niet betaald, kan ook daarvoor weer een nieuwe patiënt de uitkering in. Succes gegarandeerd. Ik kan het weten, ik heb het cirkeltje al meerdere keren mogen doen en telkens met succes want ik heb nog altijd een uitkering.
Kunnen we hier dan niets aan doen? Nee! Dokter Gijsbertsen is democratisch gekozen. Net als Erdogan. Erdogan is voor de doodstraf, Gijsbertsen niet, niet zolang hij nog aan de ziekte kan verdienen. Niet zolang het bedreigen van de patiënten door de verplegers en verpleegsters nog voldoende is. Niet zolang er nog voldoende patiënten zelf uitstappen al dan niet onder voorzichtige dwang van de verpleging. Niet zolang dokter Gijsbertsen zijn ego kan oppompen door de pers te zoeken met verhalen over zijn patiënten. De pers zal luisteren en de pers zal geen vragen stellen want de pers luistert naar de dokter en de dokter kan het weten. Maar de pers weet ook dat ze 1 telefoontje, 1 briefje verwijderd zijn van de ziekte. 1 verkeerde vraag en ze zijn besmet.
Ik ga weer op de bank hangen, niets doen, ik ben moe, voel me verslagen.
Ik heb een uitkering. Ik ben ziek. Ik mag niet werken van de dokter.
Alexsander Hesse 2016
Meer over de ziekte:
Geen festival, ziek! Zo ziek van de uitkering dat hij weer thuis blijft.
Waar een wil is maar de weg is weg. Hij wil wel!
Alle gratis Als het kon zou hij het zelf verdienen.
Inhoud.
0 reacties