Tijdens mijn onderzoek naar de ambtenaar die anoniem aangifte tegen mij heeft gedaan stuit ik op een brief aan ‘De leden van de raad van de gemeente Groningen’. De brief gaat over het tekort op het budget voor uitkeringen. Dat in de brief wordt gedaan alsof de gemeente Groningen mensen helpt laat ik nu even buiten beschouwing. Nergens in de brief lees ik echter dat mensen die geen hulp van de gemeente nodig hebben gewoon betaald werk mogen accepteren.
Onder het kopje handhaving staat:” Op dit moment loopt het project ‘Waterproof’, waarbij onderzoek gedaan wordt naar bijstandshuishoudens die een zeer laag waterverbruik hebben. Dit project heeft in voorgaande jaren ook plaatsgevonden en levert in de regel veel op.”
Het project “Waterproof” had ik nog nooit van gehoord. Waterproof is Engels voor waterbestendig maar ik denk dat ze in Groningen de twee woorden apart bedoelen. Water blijft dan water en proof betekent bewijs. In Groningen gebruiken ze het waterverbruik van bijstandsgerechtigden als bewijs van fraude. Niet dat de gemeente de fraude moet bewijzen, de bewijslast ligt natuurlijk bij de bijstandsgerechtigde. Dat heb ik helaas aan den lijve ondervonden. Kun je niet bewijzen dat je niet hebt gefraudeerd, dan heb je dus wel gefraudeerd.
In 2007 schreef het College Bescherming Persoonsgegevens al in een brief (pdf) aan de gemeente Groningen:” Na toetsing van de bestandskoppeling “Waterproof” aan deze wetten komt het CBP tot de conclusie dat de gegevensverwerking bij dit project onrechtmatig is. Er zijn persoonsgegevens van waterbedrijven en waterschappen opgevraagd en gekoppeld aan de administraties van gemeenten, Belastingdienst en SVB terwijl daar geen aanleiding in de vorm van een vermoeden van fraude danwel een uitgewerkte risicoanalyse aan ten grondslag lag. Deze verwerking van gegevens was daarmee niet noodzakelijk in de zin van de WBP en WWB.
Daarnaast was de verwerking van de gegevens van de waterschappen onverenigbaar met het doel waarvoor de gegevens door de waterschappen werden verkregen. Het verstrekken van de gegevens van de waterleveringsbedrijven en waterschappen door RCF-Noord aan Belastingdienst en SVB was in strijd met het doelbindingsprincipe. De gegevens zijn door gemeenten, Belastingdienst en SVB gebruikt als risicosignaal voor een nader onderzoek.”
Volgens de gemeente Groningen wordt een laag waterverbruik beschouwd als indicatie dat het adres niet wordt bewoond en er dus mogelijk sprake is van schijnbewoning. Dat hierbij vooral mensen die dankzij diezelfde gemeente zwaar depressief zijn en dus hun huis bijna niet uitkomen, zichzelf bijna niet wassen en/of verschonen verdacht worden van fraude is een leuke bijkomstigheid voor de gemeente. Laten het nou juist de mensen zijn die het psychisch moeilijk hebben die door de gemeente Groningen zo snel mogelijk uit de bijstand en in hun graf gewerkt worden. Helaas heb ik jarenlang ervaring met het psychisch slopen door de gemeente. De anonieme aangifte is niet voor niets gedaan een week nadat ik een brief heb gehad waaruit juist moet blijken dat de gemeente mij de door de psychiater voorgeschreven rust zou gunnen. Het zegt veel over de gemeente Groningen. Een ambtenaar zegt je de rust toe, een andere krijg opdracht je de rust weer af te pakken. Alleen de doden krijgen rust.
Te hoog watergebruik kan volgens de gemeente Groningen duiden op verzwegen samenwoning. Mocht je vriend of vriendin een paar dagen langskomen houd er dan rekening mee en douche de week erna minder. Of meer, afhankelijk van wat je met je vriend of vriendin hebt uitgespookt.
College Bescherming Persoonsgegevens:”
Conclusie
De gegevensverwerking Waterproof is onrechtmatig omdat:
– er in strijd met de artikelen 64, eerste lid, sub m, WWB en 8, sub e WBP gegevens van de waterbedrijven en waterschappen zijn verwerkt terwijl de noodzaak tot het opvragen van de gegevens ontbrak;
– de gegevensverstrekking door de waterschappen onverenigbaar was met het doel waarvoor de waterschappen de gegevens oorspronkelijk hebben verkregen (artikel 9, eerste en tweede lid, WBP);
– er in strijd met het doelbindingsprincipe gegevens van de waterbedrijven zijn verstrekt door de gemeente aan de Belastingdienst en de SVB (artikelen 64, eerste lid, sub m, WWB en 7 WBP);
– gecontroleerde burgers ten onrechte niet geïnformeerd zijn over de gegevensverwerking (artikel 34, eerste lid, WBP).”
Of de gemeente Groningen anno 2020 (de brief van de gemeente stamt uit 2016) nog altijd gebruik maakt van het project “Waterproof” kan ik niet met zekerheid zeggen, maar dat er in de brief wordt gesproken over een succes en dat het project al sinds 2007 (Toen gaf het College Bescherming Persoonsgegevens immers al aan dat het onrechtmatig is) loopt doet mij het ergste vermoeden. Zeker ook omdat er in Groningen volledig voorbijgegaan wordt aan de uitspraak van het College Bescherming Persoonsgegevens.
Dat bijstandsgerechtigden in Groningen geen enkel recht op privacy hebben was natuurlijk al bekend. Dat de gemeente contact opneemt met een werkgever zodra een slaaf dreigt te ontsnappen met een betaalde baan begrijp ik nog wel. Je moet er natuurlijk niet aan denken dat mensen geen bijstand meer nodig hebben en ook nog eens hun eigenwaarde terug winnen maar ook met verhuurders, verzekeraars en bekenden van bijstandsgerechtigden wordt contact opgenomen om aan te geven dat de bijstandsgerechte zelf kiest voor een uitkering. Voor het project Kansen in Kaart wordt van bijstandsgerechtigden verwacht dat ze zelf bij de buren, vrienden en familie langs gaan om te vragen of er al genoeg op ze wordt neergekeken.
Ik zet nog een potje thee, doe ik de afwas morgen wel. Kan ik vrijdag douchen. Of mag ik van de gemeente Groningen vanwege de hitte vandaag thee zetten en douchen? Die drol spoel ik dan morgen wel door.
Alexsander Hesse 2020
Minder mensen maar toch wel een paar lezen ook:
Kunt u mij de weg naar de arbeidsmarkt vertellen meneer? Gedicht.
Richtingsgevoelloos. Mijn richtingsgevoel is geen klein beetje slecht.
Andere tijden. Mijn werk werd overgenomen door iemand die niet wilde werken.
Inhoud.
0 reacties