Stiltecoupé.

De man naast mij gaat via Utrecht
Helemaal naar Amsterdam
Hij vind de reis lang duren
Zei hij toen hij binnen kwam.

Dan gaat het over ziek zijn
In Amsterdam koopt hij ibuprofen
Ik kijk nog eens op het raam
Omdat ik in een stiltecoupé ben.

Een telefoon, niet te missen
De taal herken ik niet
Schreeuwen vind meneer nu nodig
Van woede of toch van verdriet.

‘Schietbaan levensgevaarlijk’ zegt het bordje
Daar rijden we nu voorbij
Een half uurtje reizen nog
Ik kijk nog eens boos opzij.

De man praat nu over poepen
Tegen een vrouw in mantelpak
Echt een onderwerp voor de stilte
Man, man, man, wat een zak.

Ik pak mijn mp3 speler
Want hiermee ben ik nu wel klaar
Niets, geen geluid, batterij leeg
Nog een kwartier, laat ook maar.

Eindelijk in Utrecht
De reis is voorbij
Schreeuwende mensen op het perron
Ik stap uit, ik ben blij.

Mensen kunnen het niet laten
Zitten als geiten te blaten.
Wat bedoelt men daar toch mee?
Stilte, in een stiltecoupé.

Alexsander Hesse 2017


Meer gedichten:
Best een beetje zielig. Ze heeft het uit gemaakt.
Staatswiet. Wiet kopen van de overheid.
Tja, ik wil. Hij weet het niet.

Inhoud.