Het gaat iets beter. Ik ben naar een concert geweest. Ik ben zelfs naar een vergadering geweest waar ik zo lang niet was geweest dat de voorzitter mij niet herkende. Nu zit ik in de trein naar Utrecht.
Ik moet pissen maar zit bij het raam. Naast mij zit een jongeman die een boek leest. Ik lees ook een boek maar verdorie ik moet pissen. Het regent buiten en op het moment dat de trein wegrijd stroomt het water van het dak. Ik kijk uit het raam en zie het water stromen. Wat is de overtreffende trap van pissen?
Ik ben onderweg naar een concert. Het is mijn tweede concert in twee weken en ook mijn tweede concert in anderhalf jaar. Ik verwacht geen tot weinig bekenden dus geen reden tot paniek. Nu moet ik ook nog poepen.
Ik leg mijn boek weg en moet kiezen. Een volle broek bij een concert zorgt voor aanspraak. In dit geval van voren en van achteren. Ik doe het boek, ‘Gimmick!’ van Joost Zwagerman, in mijn tas, sla het tafeltje op, pak mijn jas en tas en vraag de jongeman of ik er langs mag. Het mag.
Op het toilet gooi ik mijn jas en tas in het hoekje. Ik ga zitten en begin te pissen. Veel te pissen. Poepen hoef ik ineens niet meer. Vijf minuten later sta ik op van het toilet en loop een coupé in. Ik zoek een plekje en ga bij het raam zitten. Er komt niemand naast mij zitten . De rest van reis hoef ik niet te pissen.
Alexsander Hesse 2020
Meer lezen:
Anders. Ik mag niet anders zijn.
Dagboek van een patiënt. Het ging niet goed.
Tent. De tent ligt onaangeroerd in de kelder.
Inhoud.
0 reacties