Vanmorgen ben ik om 7:25 uur opgestaan. De wekker ging om 7:15 uur, om 7:20 uur en om 7:25 uur. Blijkbaar heeft mijn wekker een snooze-knop waarvan ik tot vandaag het bestaan niet wist. Ik ben zo gedrogeerd dat ik loop te slingeren door de woning. De haat van de wethouder en zijn onderdanen ben ik helaas nog niet kwijt.
De pillen die ik moet nemen zijn zo zwaar dat ik geen koffie in durf te schenken bij het aanrecht zoals ik normaal doe om vervolgens met de beker en een volle pot koffie naar de bank te lopen. De koffie gaat gegarandeerd over de rand van de beker waarna ik met een stuk rafelig afgescheurd keukenrol de vloer kan boenen. Ik kan niets meer. Ik wil dood.
Dat ik drugs nodig heb die al mijn functies uitschakelt en ik toch nog altijd niet genoeg buiten westen ben om de haat te vergeten zegt veel, heel veel over hoe ver de gemeente Groningen is gegaan. Vandaag verwacht ik weer een telefoontje van de psychiater. Ik hoop dat ik nog sterkere medicatie krijg. Medicatie die er voor zal zorgen dat ik voor eens en voor altijd verlost ben van de macht van de gemeente, de macht van de wethouder.
Ik begrijp die haat niet. Ik zou nooit iemand, die ik niet eens persoonlijk ken, zo kunnen haten. De dood gunnen omdat hij geen slaaf wil zijn. Blijkbaar is het voor een GroenLinks, D66, PvdA, CU en natuurlijk ook VVD stemmer geen enkel probleem. Ik lever immers niets op. Ik kost geld en dan is het volgens die kiezers beter dat ik dood ben. Wacht maar tot je zelf alles en iedereen kwijt bent. Pas dan weet je echt hoe het is om zo gehaat te worden.
Het ergste is dat het gelukt is, dat ze het voor elkaar hebben. Tot de bankcontrole van vorige week was ik net een beetje opgekrabbeld. Ik was weer gaan sporten. Kwam dagelijks buiten, deed acht stukke brokaat om lekker wakker te worden. Daarna een beetje lezen, schrijven misschien en dan nog wat buikspieroefeningen. Nu schrijf ik een stukje en plof ik op de bank neer. Ik krijg drugs om er voor te zorgen dat ik niet actief meer ben. Ik krijg drugs om van mij een bankhanger te maken. Dat is hoe ver de gemeente inmiddels met mij is gegaan. Om het beeld van mij als luie uitkeringstrekker te bevestigen moet ik drugs nemen. Maar de haat, de diepe haat die de gemeente mij heeft gegeven voel ik nog altijd.
Een paar uur later gaat het gelukkig iets beter. Ik heb de acht stukken brokaat (setjes van vier, dat wel) en de buikspieroefeningen kunnen doen. Ook heb ik wat SEO gedaan voor de website. De huisartsenpost heeft gebeld voor een afspraak vanwege mijn hart dus daar hoef ik vandaag niet achteraan. Ik wacht nog op het telefoontje van de psychiater. Die belt meestal eind van de middag. Ging net weer bijna op mijn bek.
Nog een paar uur later lukt het zelfs de dumbells boven mij hoofd te krijgen. Gaat de medicatie dan eindelijk doen waar het voor bedoeld is? Als ik teruglees zie ik dat het een stuk minder met mij ging toen ik net het bed uit was. Hoop dat het de goede kant op blijft gaan. Zelfs Kees van Kooten heeft een keer in zijn adamsappel gesneden tijdens het scheren. Maar dat lag aan het mesje.
Zijn die pillen nou voor of tegen stemmingswisselingen? Ik wacht het telefoontje van de psychiater af. Dat ‘Pas op met alcohol’ snap ik wel. Ik heb zulke trillende vingers dat de kans op morsen groot is. Dat zou met alcohol natuurlijk zonde zijn.
Alexsander Hesse 2019
Waar geen woord over de bijstand of de haat van de gemeente in voorkomt:
Een eitje bakken. Zo doe ik dat.
Weet je al wat het wordt? Wil je het weten? Waarom niet?
Kletterkeutelen. Er was iets mis met de cervelaatworst.
Inhoud.
0 reacties