Af en toe zie je ze nog wel eens liggen in een winkel, vaak ergens in de buurt van de kassa, heel soms koop ik er wel eens één maar meestal lees ik de krant online. Via social media kom ik de artikelen tegen die ik interessant vind en dan lees ik ze. De komende twee weken komt het nieuws echter weer mijn brievenbus binnen. ‘s Ochtends word door de bezorger het Algemeen Dagblad bij mij bezorgd. Gewoon omdat het kan. Een proefabonnement, helemaal gratis. De papieren krant. Omdat ik het fijn vind om de krant op papier te lezen. Het leest net iets anders dan online en het inspireert af en toe ook nog tot het schrijven van een column of gedicht. Datgene wat ik dan schrijf plaats ik online, in een krant zult u het niet teruglezen. Een vast abonnement op een krant is voor mij helaas niet te betalen.

De krant van vandaag, proefabonnement AD dag 1, kopt met grote letters:” GroenLinks laat formatie uiteenspatten op migratie.” Vlak daarboven staat in iets kleinere letters:” 150.000 fans vieren feest op Coolsingel.” Natuurlijk weet ik dat het één niets met het ander te maken heeft maar toch voelt het vreemd. Een voetbalploeg wordt kampioen en er staan 150.000 fans te feesten, het is hun goed recht en als ze het zonder rellen doen heb ik er geen enkel probleem mee. Wat ik wel onbegrijpelijk vind is dat we twee weken geleden in Amsterdam stonden om voor onze rechten en onze toekomst op te komen. We liepen door de stad om de race naar beneden te stoppen. Om op te staan tegen oneerlijke concurrentie, om eerlijk loon te vragen voor eerlijk werk. Om te laten zien dat werk betaald moet worden, dat we ons niet langer moeten laten gebruiken door werkgevers die ons onbetaald inzetten op zogenaamde werkervarings- of re-integratieplaatsen. We waren met slechts 5.000 mensen. Slechts 5.000 mensen komen op voor hun rechten, vechten voor hun toekomst maar als Feyenoord kampioen word, als er iets te vieren valt staan er 30X zoveel mensen te juichen en te springen. Ik begrijp het niet. Ik begrijp niet dat er zo weinig mensen zijn die willen strijden voor hun toekomt. Natuurlijk, een feestje is altijd leuker dan een demonstratie. Een lach is leuker dan een traan behalve als de tranen van geluk zijn. Ik roep niet op om met minder mensen een feestje te vieren, ik roep op om met meer mensen op te komen voor onze rechten. Dan hebben daarna ook meer mensen een reden om een feestje te vieren. Samen staan we sterk. Hand in hand kameraden.

Alexsander Hesse 2017


Wat niet in de krant staat maar wel op deze website:
Alleen de achterkant. Hij wil de voorkant zien.
Niet mijn drol. Er drijft een vreemde drol in zijn toilet.
Ik leef! Ondanks de meest vreemde verhalen.


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.