We zijn nog niet uit Groningen vertrokken of het zweet breekt mij uit. Astma en het verplichte mondkapje lijkt geen goede combinatie. Gelukkig heb ik voor vertrek een flesje water gekocht wat een goede reden is om het kapje af en toe even te laten zakken. Gedurende de reis blijkt het mee te vallen. Het kapje went snel en het water blijft onaangeroerd. Op het toilet neem ik mijn meegebrachte astmapufje. Mijn voorganger had mogen doorspoelen.
Mensen komen de trein binnen terwijl ze het kapje gebruiken als adamsappelkapje. Ook vrouwen. Maar de overgrote meerderheid bedekt neus en mond met het kapje, zoals het bedoeld is. Anderhalve meter blijkt in deze, drukker dan verwachte, trein niet altijd mogelijk. Mensen die elkaar niet kennen gaan naast elkaar zitten.
Met de leesbril op mijn neus probeer ik een stukje te lezen. Al snel beslaat de bril. Nog een nadeel van het mondkapje. Mijn adem gaat langs de neus omhoog waardoor de bril beslaat. Stoppen met ademen is geen optie.
Corona of COVID-19 zoals het ook wel heet, het had van mij niet gehoeven.
Reuzenrad in Assen vanuit de trein gezien.
Tijdens het overstappen in Zwolle is het onmogelijk om afstand te houden, de mensen krioelen als vanouds als mieren door elkaar op zoek naar de juiste vervolgtrein.
Bemondkapt. Dat wel.
Alexsander Hesse 2020
Meer:
Boodschappen tijdens het coronavirus. Hoezo anderhalve meter?
Tijdverdrijf en leren van COVID-19 Met een goed boek.
Hoofdpijn dankzij Energiewacht. Het houdt niet op.
Inhoud.
0 reacties