Ik had eens een vriendinnetje,
ik bekeek haar van dichtbij.
Ik zeg:” Zo, mijn vriendinnetje
dus dat ben jij.”
Ze zegt:” Ik ben jou meisje
we horen bij elkaar.”
Ik zeg:” Dat zou best kunnen
maar je hoofdje is zo raar.
Je bent misschien wel aardig
ja karakter is wel goed,
nou, dan mag jij mijn meisje zijn.
Tenminste als dat echt moet.
Dat maakte haar gelukkig,
ze keek ook heel erg blij.
Tot ik begon te kotsen,
nu is het weer voorbij.
Alexsander Hesse (Kleine dertig jaar geleden opende ik altijd met dit gedicht)
Meer gedichten:
Woensdag magnetrondag.
Tweede golf.
Lief gezichtje.
Inhoud.
0 reacties