Of het festival was afgelopen weet ik niet. Ik had genoeg gezopen en met genoeg bedoel ik voldoende. Vanaf het festivalterrein was het een kwartiertje lopen als ik de goede kant op liep. De verkeerde kant was verder. Ik moest na de uitgang van het terrein naar links. Of rechts. Ik wist het niet meer en ging links. Ik had rechts gemoeten.
Op een gegeven moment loop ik langs het water. Op weg naar het festival (nuchter) was ik met mensen meegelopen en was er geen water. Wel een kerk. Ik besluit de terug naar het station route te overdenken op het stoepje aan de huizenkant tegenover het water. Ik val in slaap.
Als ik wakker word kijk ik om mij heen en bevind mij op dezelfde plek. Als ik verder loop word ik staande gehouden door politie. Waar ik heen ga en of ik net op de stoep had gelegen. Ik bevestig en de agenten vertellen dat ze gebeld zijn door mensen die zich zorgen maakten. Ze vragen of ik weet hoe ik bij het station moet komen en ik wijs richting kerktoren. Fout.
Niet alleen heb ik de route naar het station fout ook is de trein al vertrokken. Ze willen, mits ik er geld voor heb, een taxi voor mij bellen die mij naar een ander station brengt waarvandaan een trein mij naar mijn woonplaats brengt. Ik heb bijna genoeg geld en de taxi brengt mij, zeurend over de bijna, naar het station waar ik door een bejaarde op een bankje word aangesproken. Hij heeft bij het dansen een leuke vrouw ontmoet. Hij vraagt mij hoe hij dat verder moet aanpakken. Het is duidelijk dat hij mij niet kent.
Alexsander Hesse 2019
Disclaimer voor ambtenaren.
Meer festivals:
Tent. Toen ik dacht dat ik mocht blijven leven kocht ik een tent.
De meest trieste trouwfoto’s ooit. Ik leerde een meisje kennen.
Geen festival, ziek! Dankzij de haat van de gemeente.
Inhoud.
0 reacties