Mijn dagelijkse routine. Vitaminepil met water, acht stukken brokaat, daarna koffie en lezen. Zo rond een uurtje of tien is het tijd voor broodjes. Vier in totaal in twee sessies van twee. Ik pak twee bruine boterhammen, gooi op de ene twee plakjes boterhamworst, op de andere twee plakjes cervelaatworst. Met de twee boterhammen, bord laat ik staan, loop ik naar de bank om ze op te peuzelen. Daarna herhaal ik die handeling zodat het totale aantal genoten broodjes op vier komt. Eieren heb ik niet in huis. Vanmiddag moet ik boodschappen doen aangezien ook de aardappelen op zijn en de hoeveelheid groente is gereduceerd tot een eenmalige hoeveelheid bloemkool.

Op het moment dat ik het eerste broodje met cervelaat naar binnen werk, na het broodje met boterhamworst, bemerk ik een vreemde smaak. Zal aan mij liggen denk ik en ik loop als het broodje binnen is terug naar de keuken voor de tweede sessie. Voor de zekerheid kijk ik even op de verpakking. Houdbaar tot 15-03-2019. Dat is het nog niet en het ligt dus aan mij. Ik beleg wederom twee broodjes, eet ze toch wat wantrouwend op en ga verder met lezen in het boekenweekgeschenk van 2013. De verrekijker van Kees van Kooten.

Inmiddels weet ik dat ik toch iets beter op mijn smaak had moeten vertrouwen. Het kletterkeutelen heeft zijn aanvang genomen en mijn buik voelt als een blok. Het pakje cervelaatworst is leeg en mijn buik inmiddels ook. Ik besluit even in bed te gaan liggen. Kletterkeutelen hoef ik niet meer hoewel mijn buik mij het gevoel van een naderende noodzakelijke ontlading niet wenst te onthouden. Als ik toch besluit plaats te nemen op de daarvoor bedoelde zetel is het resultaat dan ook niet meer dan winderig en geurend. Dat had ik in bed ook kunnen laten gaan. Ik kijk op het moment dat mijn maag en darmen het eindelijk toelaten toch nog even op de verpakking van de cervelaatworst. Het staat er echt 15-03-2019. Op mijn laptop en telefoon staat als datum 25-02-2019. Toch klopt hier iets niet. Daarvan ben ik overtuigd.

Vanavond eet ik soep. Boodschappen doe ik morgen.

Alexsander Hesse 2019


Ook te lezen tijdens het toiletbezoek:
Feestje op het suikerunieterrein. De hele buurt mag meegenieten.
1, 2, 3, huh? Ineens weet hij het niet meer.
Tejo, ik begrijp dat ik het niet begreep. Jaren later, jaren ouder, jaren volwassenerder.


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.