Vier gedichten waarmee ik, vaak tot mijn eigen verbazing, na vier regels al klaar ben. De vrouwen. De vrouwen die ik na jou heb ontmoet waren allen, al meenden ze het goed vrolijk, lief, soms maakten ze me blij maar Lees meer…
Toen ik jou zag werd ik spontaan verliefd. Nou ja, spontaan ik wilde graag verliefd worden en toen zag ik jou en dacht ik dan die maar. Dus eigenlijk ben jij voor mij als een frikandel of broodje kroket uit Lees meer…
Uit mijn spaarpotje haal ik 20 euro aan kleingeld. Met het geld in mijn linker broekzak loop ik richting vrijmarkt. Ik ben de hoek nog niet om of ik voel de eerste regendruppels. Veel van de verkopers hebben hun waar Lees meer…
Ze fietste aan de overkant van de straat. Petje op, lange donkere haren. Groen jurkje, zwarte panty’s. Kistjes om de voeten. Als ze aan het zingen was had ik het niet gehoord door het piepen en kraken van haar fiets. Lees meer…
In de roman Blessuretijd krijgt schrijfster Anja Meulenbelt de vraag:” Mag je dat wel, van jezelf, gelukkig worden?” De vraag zet mij aan het denken. Mag ik dat wel, van mijzelf, gelukkig worden? Ik vraag me af of ik het Lees meer…
Op de stoep staat een verhuisbusje. Ik twijfel of ik over het fietspad ga lopen of binnendoor. Er is genoeg ruimte en ik loop over de stoep aan de huizenkant langs het busje. Als ik het busje voorbij ben hoor Lees meer…
Ik heb net heerlijk zitten schijten. De avond ervoor heb ik voetbal gekeken onder het genot van een aantal biertjes en een grote zak chips. Dan is de volgende ochtend het drolletje zo uit het holletje. Op het moment dat Lees meer…
Vier gedichten waarmee ik, vaak tot mijn eigen verbazing, na vier regels al klaar ben. Een meisje. Ik wou dat ik een meisje was, ik zou me nooit vervelen, ik lag de hele dag met mezelf te spelen. Ouwe rijmelaar. Lees meer…
Voor het stoplicht staat een busje van een koeriersdienst die graag gebeld wil worden. Voordat ik het nummer kan lezen heb ik groen licht. Ik loop over de brug over het Verbindingskanaal richting Hereplein. Lijn 3 komt op mij af Lees meer…
Gisteren was de jaarlijkse bloemetjesmarkt in Groningen. Dankzij het stoten van mijn kleine teen had ik inspiratie om een stukje te schrijven en hoefde ik niet zo nodig de stad in. Tot rond 15:30 uur. Vraag me niet waarom maar Lees meer…