Vannacht werd ik gewekt om 4:30 uur. Het is geen tijd waarop ik normaal opsta. Ondanks geen werk heb sta ik elke dag, ook in het weekend, om 7:15 uur op. Gewoon omdat ik het fijn vind. De hele dag in mijn nest liggen op kosten van de zichzelf hardwerkende Nederlander noemende individuen doe ik niet. Ik ken ook niemand in de bijstand die dat wel doet.
Natuurlijk heb ik in het verleden wel eens enkele dagen of weken achtereen meer ’s nacht dan overdag geleefd. Het schijnt een periode te zijn waar elke (kinderloze) baanloze doorheen moet. De eerste keer een uitkering doet pijn. Het was voor mij vooral een periode met bier en Playstation. Het bier was van recenter datum dan de Playstation en dat was maar goed ook. Dat het de pijn niet verzacht begrijpt u.
Na die periode heb ik echter de draad weer opgepakt en tegenwoordig sta ik gewoon om 7:15 uur op. Zou ik mogen werken, ik zou in elk geval op tijd zijn. Zeker vandaag. ‘Maar Alexsander, hoe kan het dat je vandaag nog vroegerder opstond? Vertel, vertel.’ Ik hoor het u vragen.
Nou, komt ie dan. Ik lag gewoon in dromenland. Ik was om even na elf mijn bed in gegaan dus niet overdreven vroeg. Plotseling springt er een kat voor mijn neus en ik schrik. Klaar wakker. Ik wist al dat ik door die k*t kat geen oog meer dicht zou doen. Maar ik heb toch helemaal geen kat? Nee, dat klopt. Dat is het ergste. De kat was in mijn droom.
De schrik, de schreeuw en de vloek waren wel echt. Goede morgen.
Alexsander Hesse 2019
Ook wakker:
Huisgenoten. Met een kater.
Langslaper. Door medicatie.
Dromen. Meer vreemde dromen.
Inhoud.
0 reacties