We hangen aan de bar. Naast mij een jongen die ik wel eens spreek maar niet echt ken. Hij is naar een band geweest in een andere kroeg. Ik niet, ik ben geen fan van die band. Hij vertelt een verhaal over de drummer van de groep die op een ochtend werd gewekt door de politie.
Ze willen weten waar zijn auto staat. De drummer loopt voor de politie uit naar de garage want natuurlijk staat de auto gewoon in de garage. “Die waren we al kwijt.” zegt de agent als de drummer verbaasd naar de politieauto in de garage kijkt. Hij blijkt de vorige avond aangehouden te zijn. Dronken. Toen hij op de vlucht wilde slaan stapte hij in de verkeerde auto. De politie kent hem en heeft hem laten gaan. Nu komen ze de auto halen nadat de drummer zijn roes heeft uitgeslapen. De auto van de drummer hebben ze bij zich.
Een sterk verhaal? Ik denk het wel. Zeker ook omdat ik het verhaal al meerdere keren heb gehoord en niet alleen over de drummer. De jongen vertelt het vol overtuiging en ik luister met plezier. Hij laat mij de cd’s zien die hij die avond na het optreden van de band heeft gekocht. Alle cd’s die de band heeft uitgebracht, zo goed vindt hij die band.
Thuis zal hij er achter komen dat hij de cd’s al twee keer eerder heeft gekocht omdat hij de band al twee keer eerder geweldig vond. Een week later biedt hij mij de cd’s aan. Hij vertelt het verhaal over de drummer niet nog een keer. Wel heeft hij het een paar biertjes later over een oom van zijn vriendin. Ik merk op dat de politie toch echt beter op hun spullen moet letten.
Alexsander Hesse 2018
Meer minder sterke verhalen:
Johan. Iedereen heet Johan en drinkt bier.
Bijstand op maat, nog even onzeker. Wachten duurt lang.
Ik ben geen racist. Je zou het bijna zelf geloven.
Inhoud.
0 reacties