Ik was bij ‘Dichters in het donker’
maar ik had geen lampje mee
toen ik het bos moest verlaten
eerst nog even naar de plee
verdwaasd stond ik te kijken,
hoe kom ik hier nu vandaan
toen zag ik iemand lopen
met een fiets met lampje aan
dus ik achter die persoon
langzaam lopend het bos uit
eindelijk bij de straatlantarens
en bij het verkeersgeluid
ik moest daarna nog naar huis
maar dat was geen probleem
hoewel toch even de gedachten:
“ ik denk dat ik de bus maar neem.”
die gedachten, snel verdwenen
lopend via binnenstad
want doordat ik lekker wandel
wordt het buikje ooit eens plat
rechts is kermis dus ik linksaf
ruik bijna mijn warme bed
stop nog even bij de Febo
voor een broodje vleeskroket
nog maar even, ben er bijna
in mijn hoofd spookt een gedicht
maar die kan ik thuis pas schrijven
want daar is mijn vergeten licht.
Alexsander Hesse 2018
Iemand las ook de gedichten:
Dichters in de Prinsentuin.
Zombiefietser.
Haar eerste vriendje.
Inhoud.
0 reacties