Het brood is op en de toetjes bijna, ook beleg nadert het einde. Gisteren heb ik twee keer een warme maaltijd genuttigd omdat ik er tegen op zie om naar de supermarkt te gaan. Vandaag dwing ik mijzelf richting winkel.
Op de galerij houdt mijn buurvrouw de deur voor mij open. Je kunt een deur niet in het gezicht van iemand dicht gooien maar hebben we wel anderhalve meter afstand? Ze verstopt zich achter de deur en ik houd mijn vocht binnen.
Op straat is het rustig. Het is vroeg in de ochtend en ik hoop op een lege winkel. Niet boodschappen leeg maar mensen leeg. Bij de ingang staat een man die er op toeziet dat klanten hun handen wassen bij de ingang. Had je mij een jaar geleden verteld dat er een tijd zou komen dat je bij de ingang van de supermarkt je handen moet wassen, ik had je voor gek verklaard.
Ik vraag de man, omdat ik het heb gelezen, of het nu verplicht is om een karretje mee te nemen. Een mandje mag ook van de man en ik verkies een mandje. Ik weet uit ervaring dat de inhoud van het mandje in mijn tas past. Met een kar in de supermarkt heb ik geen ervaring. Een jonge dame staat de teruggekomen mandjes te wassen.
Afstanden inschatten, wachten op klanten bij schappen, brood pakken, eieren in het mandje. Bij het beleg is een vakkenvuller bezig, ik wacht even. Toetjes worden gelukkig niet gevuld, die kan ik zo pakken. In het pad richting de chips staat een man vakken te vullen. Ik besluit om te lopen via het volgende pad, ik kan er makkelijk langs maar ja, “anderhalve meter afstand” prijkt op zijn rug en dat gaat niet lukken.
Vanaf de ander kant kom ik bij de chips. Op dat moment komt vanaf de kant van de vakkenvuller een man met karretje langs de vakkenvuller. Het is iemand die de anderhalve meter blijkbaar niet respecteert. Ook mij loopt hij op ongepaste afstand voorbij. Even verderop gaat hij bij het schap staan. Ik ben ingesloten tussen man en vakkenvuller. Ik pak de chips en besluit toch maar even te wachten. De man vervolgt zijn weg en ik de mijne.
Het zijn juist mensen die denken dat zij zich niet aan de anderhalve meter hoeven te houden die het virus verspreiden. Of denkt u dat de man die bij mij en de vakkenvuller geen rekening met anderhalve meter houdt dat bij u wel doet?
Bij de kassa staan strepen op de vloer om de anderhalve meter aan te geven. Ik wacht op de dame voor mij die op haar streep blijf staan. Vrouwen schijnen vaker op hun strepen te staan maar dit keer is het letterlijk. Om niet achter te blijven blijf ik ook op mijn streep staan. Terwijl haar boodschappen op de band richting kassa gaan zegt de caissière achter de balie dat ik ook daar mag afrekenen. Daar staat op dat moment niemand, behalve natuurlijk de caissière. Er hangt een stuk plastic tussen de gewone kassa en de baliekassa en de caissière staat achter plexiglas.
Na het afrekenen, geheel tegen mijn principe maar noodzakelijk met pin, lever ik het mandje in bij de jonge dame die de mandjes wast. Buiten groet ik de man die toeziet op het handen wassen en vervolg ik mijn weg naar huis. Thuis was ik mijn handen, berg ik mijn boodschappen op en ben ik blij dat ik de boodschappen heb gedaan.
Boodschappen tijdens het coronavirus. Ik ben er geen fan van. Maar als ik eerlijk ben had dat hele corona van mij niet gehoeven. Doe mij maar een biertje.
Alexsander Hesse 2020
Uit pre-coronaliale tijden:
Peepshow. Met een collega naar de wallen.
Heks van nummer 8. Iedereen is bang voor de vrouw op nummer 8.
Op een eiland. De stelletjes zijn goed te horen.
Inhoud.
0 reacties