Vorige week mocht ik mij op 3 verschillende dagen op evenveel verschillende locaties melden voor de bijeenkomsten van ‘Bijstand op Maat‘, hierover heeft u al kunnen lezen. Ook bij DANG kunt u lezen over de bijeenkomsten.
In mijn verslag over groep 1 gaf ik aan dat dit een groep is waarin werken ontmoedigd wordt. Na 3 maanden meer verdienen dan de bijstand word je uit de bijstand en dus ook uit ‘Bijstand op Maat‘ gegooid. Dit betekend dezelfde ellende die ik al vaker heb meegemaakt, opnieuw aanvragen van de uitkering, twee en halve maand geen inkomsten met de nodige schulden tot gevolg. Groep 1 doe ik dan ook niet aan mee.
Ik mis een groep waarin mensen mogen werken zonder gestraft te worden. Drie jaar niet mogen werken, drie jaar buitengesloten worden is voor mij erg zwaar. Mijn plezier in het leven begint op te raken. Mijn humor is al geruime tijd omgeslagen in frustratie, in haat voor de wethouder die mijn leven onmogelijk maakt.
Als je in groep 3 meer verdiend dan de bijstand dan telt de vrijlating van €199,- niet meer. Omdat het zonder opleiding onmogelijk is om ergens fulltime voor onbepaalde tijd aan het werk te komen is het de bedoeling dat je in deze groep ervoor zorgt dat je niet te veel verdient. Ik zal proberen duidelijk te maken waarom. Alle bedragen zijn netto.
Verdiensten……………Houden……………Uitkering………………Totaal
€50,-……………………….€25,-……………….€937,19………………..€962,19
€100,-……………………..€50,-……………….€937,19………………..€987,19
€400,-……………………..€199,-……………..€937,19………………..€1136,19
€800,-……………………..€199,-……………..€937,19………………..€1136,19
€950,-……………………..€950,-……………..Geen…………………….€950,-
Het is zo geregeld door de gemeente Groningen samen met de universiteit dat iemand die tussen €937,19 en €1136,19 netto verdient in een maand in groep 3 van ‘Bijstand op Maat‘ minder overhoudt dan iemand die in dezelfde maand €400,- verdient. Op deze manier worden de deelnemers door de gemeente Groningen samen met de universiteit ontmoedigd om meer te gaan verdienen dan die €400,- en zeker niet meer dan de bijstand omdat men het risico niet wil nemen om meer te verdienen en daardoor minder over te houden aan het eind van de maand. Lukt het de bijstandsgerechtigde om langer dan drie maanden een bedrag boven het bijstandsniveau te verdienen dan volgt het stopzetten van de uitkering. Zelf heb ik het meermaals meegemaakt dat het stopzetten gebeur juist op het moment dat het werk al twee weken is afgelopen, je zit dan twee en halve maandd zonder inkomsten en omdat je uit de bijstand bent geweest begint de ellende weer opnieuw met een nieuwe aanvraag voor een uitkering. Dat de gemeente en de universiteit als dit gebeurd tijdens ‘Bijstand op Maat’ van een succes zullen spreken zou mij niet eens verbazen. Je bent immers dankzij ‘Bijstand op Maat‘ uit de bijstand. Dat het succesverhaal na twee jaar ‘Bijstand op Maat‘ allang weer in de bijstand zit en het wel uit zijn hoofd laat om nog weer aan het werk te gaan is van ondergeschikt belang. Dit is dan ook de reden dat ik niet meedoe in groep 3 van ‘Bijstand op Maat‘.
In mijn verslag over groep 2 schreef ik al dat de aanwezige ambtenaar zei dat niemand het recht heeft om het experiment voor mij te stoppen als ik er aan meedoe. Ik bepaal. Mijn wantrouwen richting de gemeente sprak ik ook uit bij mijn bezoek aan de gemeentelijke ombudsman waar op dit moment 7 klachten van mij tegen de gemeente in behandeling zijn. Zij rade mij aan een bevestiging te vragen zodat ik het zwart op wit heb.
Drie jaar in de macht van de gemeente, drie jaar geen rechten, werk moeten weigeren heeft veel mij gevergd. Mijn gevoel van eigenwaarde is helemaal weg. Nadenken over wat ik wil heb ik al heel lang niet gedaan. Het heeft geen nut, geef ik iets aan bij de klantmanager dan mag het niet, geen budget. De rest van mijn leven bijstand komt neer op zo’n €225.000,- netto. Blijkbaar is daar wel budget voor. Een oud-klantmanager droeg mij ooit op om maar te beweren dat ik een hefttruckcertificaat had terwijl mijn certificaat al lang verlopen was, een nieuwe was geen budget voor. De problemen waren niet te overzien geweest als ik een ongeluk had gekregen zonder geldig certificaat.
Ik lees hoe mensen de bijeenkomsten hebben ervaren, dat mensen in de bijstand er niets mee opschieten, dat tot nu toe alleen anderen beter zijn geworden van de ellende van de bijstandsgerechtigden. Dat er niet ineens ambtenaren zijn die je inkomsten wel goed zullen verrekenen. Dat bijeenkomsten zijn gestopt omdat de vragen te kritisch waren. Ook lees ik dat het onderzoek wordt uitgevoerd door de afdeling ‘Ruimtelijke wetenschappen en economische geografie’ van de RUG en niet door ‘Gedrags- en maatschappij wetenschappen‘ wat logischer zou zijn als het daadwerkelijk zou gaan om ons gedrag bij een andere manier van behandelen.
Er zijn zoveel redenen om niet mee te doen. En toch…… Toch ben ik nieuwsgierig. Ik wil het weten, ik wil weten wat deze persoonlijke begeleiders dan voor mij kunnen (mogen) doen wat in de afgelopen jaren niemand deed. Ik ben nieuwsgierig hoe snel de door de gemeente ingehuurde persoonlijke begeleider mij moet opdragen om werkervaring op te doen. Hoe lang het duurt voordat ik moet zorgen dat iemand anders zijn baan moet inruilen voor een uitkering omdat ik met ‘Bijstand op Maat‘ mee doe. Ik zal mijn persoonlijke begeleider moeten teleurstellen. Werkverdringing doe ik niet weer. Ook het uitzendbureau loop ik de komende twee jaar voorbij. Niet langer de vicieuze cirkel van werken en inkomsten hebben en daarna weer weinig tot niets. Ik vraag me ook af of de onderzoekers wel weten hoe onze wethouder mensen heeft klaargestoomd voor de onderzoeken. Dat er mensen meedoen die zelf werk kunnen vinden, die zelf willen werken maar die dat onmogelijk gemaakt wordt door de gemeente Groningen. Ik vraag me af of de onderzoekers weten hoe bijstandsgerechtigden in Groningen mentaal zijn gebroken in opdracht van de wethouder.
Als ik niet meedoe heb ik niets, dan kan ik vanaf de zijlijn toekijken hoe mensen die een paar maanden uit de bijstand zijn als succes worden vermeld in de uitkomsten van het experiment. Dan blijf ik de rest van mijn leven in de bijstand want daar zullen de medewerkers van wethouder Mattias Gijsbertsen wel voor zorgen. Doe ik mee aan groep 1 of 3 dan mag ik heel even werken, tot ik uit de bijstand ben en dan snel weer terug, ik ga het niet doen, niet weer heel even gelukkig terwijl ik weet dat daarna de ellende weer opnieuw begint. Ik zit in groep 4, ik mag kiezen en kies ervoor om mee te doen aan ‘Bijstand op Maat‘ in groep 2. Kom maar op met die begeleiding, laat mij maar zien wat ik nodig heb om mijn geluk terug te vinden, wat mij weer plezier in het leven geeft. Ik weet wat niet werkt en als de begeleider gaat beweren dat een werkervaringsplaats, leerwerkplek of zogenaamde stage mij mijn plezier in het leven terug gaat geven is het snel afgelopen. Het gaat immers om mij. Ik bepaal en wat ik wil is eindelijk weer gelukkig zijn.
Alexsander Hesse 2017
Over jaren in de bijstand:
De vriendelijke klantmanager. Je verwacht het niet.
Spoed contact. Snel bellen, er is werk.
Extra schulden, niets aan te doen. Een nieuwe vordering.
Inhoud.
0 reacties