Na lang zoeken in de bibliotheek besloot ik dat het zoeken lang genoeg had geduurd en mocht de computer mij uitleggen waarom ik het boek dat ik zocht niet kon vinden. De computer was duidelijk, het boek is er niet. Niet eens uitgeleend, ze hebben het niet. Belachelijk! Een medewerker die aan een andere computer zat hoorde mijn gezucht, gesteun en onderdrukte vloek en vroeg of hij kon helpen. Ik kende de man niet dus was zijn hulpbiedkwaliteit bij mij niet bekend maar hij mocht het proberen. Al snel kwam hij tot de conclusie dat een andere bibliotheek in de stad het boek wel heeft. Maar dat was niet echt in de buurt, vertelde hij. Hij kon hem voor mij naar mijn vaste bibliotheek in het centrum laten brengen. Eigenwijs als ik ben gaf ik aan de volgende dag wel even langs de andere bibliotheek te wandelen. Hij gaf mij het adres.

Voor vertrek kijk ik nog even naar de route en ik weet de straten. Makkie, dacht ik. Tijdens de wandeling kom ik er achter dat ik de straten wel weet maar niet de juiste. De straat waar ik heen moet blijkt iets verder weg te zijn. Na ruim 45 minuten loop ik dan eindelijk de bewuste straat in. Nummer 287 zie ik. Ik moet bij nummer 100 zijn, aan de overkant. Ik besluit nog even verder te lopen aan de kant waar ik loop. Het is een drukke straat met veel verkeer.

Bij een stoplicht steek ik over. Aan deze kant staan minder gebouwen maar wel grotere. Ik passeer een school, advocatenkantoor, gebouw van de gemeente, speelzaal en veel grasmaaiers. Dan passeer ik nummer 68. Hier gaat iets fout want de nummers gaan van hoog naar laag en 68 is minder dan 100. Toch besluit ik door te lopen. Misschien heb ik me in het nummer vergist. Ik passeer een man en een vrouw en besluit ze te vragen of ze de bibliotheek weten. Ze hebben in die buurt nog nooit een bibliotheek gezien. Ik vraag maar niet of ze ergens anders wel eens een bibliotheek hebben gezien en hou het voor gezien. Ik loop via een andere route terug naar huis. Uurtje inclusief boodschappen. Ik baal dat ik het gezochte boek niet heb en vraag me af waar ze die bibliotheek hebben verstopt. Die blijkt volgens Google in de straat te zitten waar ik door ben gelopen. Op nummer 100 samen met een school. En toch heb ik hem niet gezien. Bibliotheek vermist.

Een week later besluit ik nog een poging te doen. Ik loopt nu vanaf het laagste nummer en neem gelijk de even kant. Op het moment dat ik zeker weet dat de bibliotheek niet in de straat zit zie ik tot mijn verbazing de vlaggen van de bibliotheek. De vorige keer liep ik op dat punt nog aan de oneven kant. Omdat er aan deze kant veel minder gebouwen staan zijn de nummers lager. Toen ik overstak bij een nummer ver boven de 100 was ik de 100 aan de even kant allang voorbij. Het is gelukt! Bibliotheek gevonden. En het boek. Ook het boek heb ik gevonden in deze kleine buurtbibliotheek. Inleveren mag ik hem bij de bibliotheek in het centrum. Die weet ik te vinden.

Alexsander Hesse 2018


Ook over boeken:
Bang voor de bibliotheek. Hij durft niet naar binnen.
Een opgeruimde geest. Dankzij het boek weet hij dat hij er niets aan kan doen.
Opgeruimde bank. De bank moet opgeruimd worden, er liggen ook boeken tussen.


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.