Het is inmiddels ruim een week geleden dat ik mij als minderwaardig bijstandsslaaf heb moeten melden bij de gemeente om met de billen bloot te gaan. Mijn eigenaar, de gemeente Groningen, wilde alles van mij weten. De bankcontrole heeft zoals eerder beschreven een grote impact op mij. Dingen schrijven die ik zelf leuk vind zit er niet in. De haat die de gemeente mij andermaal heeft laten voelen zit diep in mijn hoofd geprent.

Vanmorgen was ik om 12:00 uur mijn bed uit. Bijna 5 uur later dan ik normaal opsta. Volgens de psychiater heb ik nu de juiste dosering medicatie. De bijwerkingen die ik nu heb, vermoeid wakker worden, trillen, koppijn en een droge bek zullen minder worden. Ik heb vandaag een alcoholvrije kater.

Ik vraag mij af hoeveel medewerkers van de wethouder al in mijn bankpapieren hebben mogen kijken. Hoeveel er al hebben gelachen om mijn aanschaf bij managementboek. Zich lachend hebben afgevraagd wat zo’n bijstander toch met een boek van managementboek zou moeten. Of zullen ze eerder verbaasd zijn? “Kan hij wel lezen?” Het is mij serieus gevraagd door medewerkers van de gemeente.

Ik denk terug aan mijn laatste poging om uit de bijstand te ontsnappen. Ruim vier jaar geleden. Ik heb uiteraard braaf mijn inkomstenformulieren ingeleverd aan het Harm Buiterplein. De balie heb ik echter niet kunnen bereiken. Voordat ik bij de balie was werd mijn weg versperd door een beveiliger. Hij wilde weten wat ik kwam doen. “Ik kom dit in……” Ik kreeg niet de kans om mijn zin af te maken. Hij ropte de papieren uit mijn hand en zei met stemverheffing zodat de mensen achter de balie hem goed konden horen:” Dat heb je dan nu gedaan. Je bent klaar hier!” Toen ik de trap af was zag ik over mijn schouder de beveiliger samen met de baliemedewerker mijn papieren bekijken. Het zijn de papieren waarvoor ik later 10% op de uitkering ben gekort. Ik had ze niet ingeleverd volgens de gemeente.

Waar het beleid is dat iedereen die aan het Harm Buiterplein werkt in mijn papieren mag kijken is het voor mij niet eens toegestaan mijn eigen dossier in te zien. Het enige wat ik heb mogen zien zijn de financiën en zelfs daar werd later schaamteloos nog een vordering bijgemaakt die er voor moet zorgen dat de gemeente mij nog meer in zijn macht heeft.

Ik vraag mij af hoe ver de gemeente nog zal gaan om mij kapot te maken. Op dit moment ben ik meer zombie dan levend mens. Mijn volgende afspraak met de gemeente is verplaatst naar april. Ik ben te zwak om nu met medewerkers van mijn eigenaar te spreken. Hoewel ik eerder ook weinig in heb kunnen brengen toen ze mij duidelijk maakten dat mijn vragen niet beantwoord zouden worden. Ik ben immers minderwaardig, een labbekak, een waardeloze die beter niet meer zou kunnen leven. Maar zelfs voor een wandeling naar het spoor heb ik de kracht niet. Zijn die medicijnen toch ergens goed voor.

Alexsander Hesse 2019


Wat ook zinnen zijn met letters die woorden vormen:
Werkontmoedigingsbeleid. Wat ze doen als je probeert te ontsnappen.
Geen televisie en geen internet. Het was net zo spannend.
Alles kleiner dan drie. Ineens was het er, ik begreep er niets van.


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.