Handen voor, kijk links, rechts, 5 keer. Handen achter, kijk links, rechts, 5 keer. Handen alsof ik een grote bal voor mij heb, kijk links, rechts, 5 keer. Door de knieën alsof ik een pijl aantrek in een boog, naar links, naar rechts, 5 keer. Hand omhoog, andere hand naar beneden, 5 keer. Dan is het tijd voor het vierde van acht stukken brokaat. Ik weet het niet meer. Kijk wat om heen maar ben hem kwijt. Wat was het vierde stuk ook alweer?
Ineens realiseer ik mij dat het stuk dat ik als eerste heb gedaan helemaal niet de eerste is. Het stuk met de handen voor, achter en om de niet aanwezige bal is het vierde stuk. Hoe vaak ik de acht stukken brokaat al heb gedaan weet ik niet maar ineens doe ik het fout. Het eerste stuk al. Als vierde besluit ik dan maar het stuk te doen dat ik als eerste had moeten doen. De andere stukken gaan prima en de volgorde klopt. Als ik ga zitten merk ik dat de ontspanning die ik zou moeten voelen er niet is. Ik kan al niet best ontspannen maar hoe dan? Hoe kan het dat ik de stukken op verkeerde volgorde doe terwijl ik ze zo goed denk te weten? Dus dit is hoe het begint. “Meneer Alzheimer, kan ik even met u praten.” zong Youp van ’t Hek jaren geleden. Ik heb er mijn eerste pseudoniem aan te danken. 
De uitslag van de geheugentest die ik deed op de website van Alzheimer Nederland. Ruim 65% van de mensen heeft deze score. Ineens snap ik Rutte3. Ruim 65% van de Nederlanders is zo dement dat ze in het stemhokje allang zijn vergeten wat er de afgelopen jaren is gebeurd. Hoe de roversbende van Rutte ons eens zo mooie Nederland langzaam naar de kloten helpt. De meesten komen niet verder dan de eerste naam die ze zien op het stembiljet. Eerste naam, eerste partij, linksboven. 1. VVD, 1. Rutte M. (Mark) (m) Nooit van gehoord. Nou, doe die dan maar. Dezelfde avond zien ze op tv de uitslag van de verkiezingen. “We hadden moeten stemmen.” weten ze dan weer. Vergeten. En het stembiljet zijn ze ook al kwijt. Nou Loesje, daar komen al die VVD stemmers dus vandaan.
Alexsander Hesse 2018
Ook allang vergeten:
Rasmensen Zondag met Lubach heeft het over rashonden, ik vraag me af hoe dat met mensen zit.
Telefoon vermist. De zoektocht, de horror.
Wat ik wil, wat ik niet wil. Over graag willen maar toch niet durven.
Inhoud.
0 reacties