Het is druilerig. De kleur van het stoplicht dwingt mij tot stoppen. 050 kleurt rood. Helemaal links, ze willen die kant uit, staat een rood bestelbusje met Duits kenteken. Erachter staat een groene lesauto en daarachter iets zwarts.
Naast mij stopt een klein grijs autootje, de vrouw achter het stuur lacht. Ik denk naar mij en wil geloven dat ze mij aantrekkelijk vindt maar dat lukt niet. Achter haar stopt een zwarte stationwagon. Ik zie het gezicht van de man achter het stuur, zie geen bierpens maar weet de aanwezigheid ervan. Ik kijk nogmaals naar de vrouw in het kleine grijze autootje. Ze rijden weg.
Nadat de voetgangers voor mijn neus over hebben mogen steken kijk ik wat om mij heen. Ik schrik van een krassende schreeuwstem:” Hij is groen hoor!” Ik kijk om en zie een bejaarde vrouw boos gebaren dat er gefietst dient te worden. Even denk ik aan wachten maar dat zou niet lief zijn en dat ben ik wel. Ik fiets weg, moet even afremmen vanwege tegelijk groen en kan mijn weg vervolgen.
Een stukje verderop kom ik bij het volgende stoplicht. Ik kijk achter mij en zie de vrouw fietsen. Het stoplicht is groen. Dat gaat die bejaarde nooit halen. Roepen:” Hij is groen hoor!” doe ik niet, daarvoor is de afstand te groot, dat kan ze niet horen. Ik zie het licht nog net op oranje springen als ik er langs fiets. Van tegelijk groen heb ik geen last. Ik ben de laatste die deze ronde de overkant haalt.
Alexsander Hesse 2019
Meer lezen:
Buikloopje. De buik is te dik, tijd om te wandelen.
Richting het plantsoen. ‘Mijn onderbroek en bh liggen nog bij hem.’
Escargots. Ik werd verliefd en at slak.
Inhoud.
0 reacties