Enkele weken geleden stond in de krant een advertentie waarin gezocht word naar een lid van de cliëntenraad. Er staat in de advertentie dat de cliëntenraad een unieke onafhankelijke sleutelpositie inneemt. Omdat ik al drie jaar niet mag werken en graag mijn kritiek op de gemeente Groningen laat horen leek mij dit een uitgelezen kans om mij hiervoor aan te melden. Tot mijn verbazing werd mij in het antwoord op de mail verzocht om mijn cv. Nieuwsgierig geworden naar de persoon die mij de mail had gestuurd zocht ik hem op met een zoekmachine. Op zijn Facebook staat bij beroep aangegeven dat hij werkt voor de gemeente Groningen. Daar gaat de onafhankelijkheid van de cliëntenraad. Wat nog erger is, het is een ambtenaar, iemand waar ik naar dien te luisteren, die macht over mij heeft. De vraag naar mijn cv is dus geen vraag maar een eis. Doe ik niet wat een ambtenaar zegt kan dat gevolgen hebben voor mijn uitkering, al dan niet op een open en eerlijke manier. Mijn klantmanager heb ik niets meer van gehoord nadat ik in de mail geklaagd heb over de ruim €1200,- extra schulden. Vanmiddag heb ik een gesprek met een afvaardiging van de cliëntenraad, benieuwd wat mij dat gaat kosten.
Het gesprek vindt plaats aan het Uitbuiterplein in Groningen. In de vergaderzaal zitten vijf mensen, drie leden van de cliëntenraad, de huidige voorzitter en de voorzitter vanaf september. Van twee van de leden komt de naam mij bekend voor vanuit het veranderlab waar ik ben uitgezet door een ambtenaar. Ik mag vertellen wat ik gedaan heb vanaf de MAVO. Ik vertel het hele verhaal, ik heb er op mijn blog al meerder keren over geschreven. Van het MLO tot de twee en halve maand water en brood als straf voor de laatste keer dat ik zelf werk had gevonden, ik vertel alles. Mijn motivatie wordt gevraagd, waarom ik lid wil worden van de cliëntenraad. Ik leg nogmaals uit dat er veel niet klopt in Groningen en dat Groningen zich niet aan de P-wet houdt. Ik vertel ook dat ik mij heb moeten melden vanwege mijn blog. Dat ambtenaren telkens aangeven dat er veel fout is gegaan maar dat deze fouten niet herstelt worden. Ik wil met mijn ervaring graag bijdragen om dingen te veranderen binnen de gemeente. Ik vertel over de brief met de nieuwe (oude) vordering. Een man vraagt of ik geen bezwaar heb aangetekend maar dat kan niet omdat de brief die ik op 12 juni 2017 heb gekregen als datum 8 augustus 2013 heeft. Ik had binnen 6 weken na 8 augustus 2013 moeten reageren, er is nu niets meer aan te doen.
De voorzitter begint over mijn blog en zegt dat hij daar van is geschrokken. Ik dacht even dat hij was geschrokken van de manier waarop de gemeente omgaat met mensen in de bijstand maar dat viel een beetje tegen. Hij heeft het over het taalgebruik, hij bedoelt het verband tussen het gedrag van de wethouder en zelfmoord. Hij vraagt of dat mijn manier is om mijn doel te bereiken, ik vraag of het dan niet juist is wat ik schrijf. Hij antwoordt niet maar herhaalt zijn vraag met stemverheffing. Ik leg uit dat als ik mijn blog niet had gehad ik nog altijd niet had geweten wie mijn klantmanager is, mijn blog heeft dus al een doel bereikt. De voorzitter geeft toe dat de wethouder verantwoordelijk is voor wat er bij de sociale dienst gebeurd. Ik zeg dat ik mijn mond niet langer houd. Ik geef aan dat het mijn blog is en niet van de cliëntenraad. Ik vraag expliciet of iemand van de aanwezigen kan zeggen dat Gijsbertsen voor geen enkele zelfmoord in Groningen verantwoordelijk is. De voorzitter wil het er niet over hebben. Een van de aanwezigen begint over krachttermen, als ik vraag over welke krachttermen hij het heeft herhaalt hij het woord zelfmoord. Is zelfmoord een krachtterm? Ik zeg dat ik hoop dat wij er voor kunnen zorgen dat het ophoud. Dat bijstandsgerechtigden weer als mensen worden behandeld. De voorzitter zegt dat hij langere gesprekken heeft gehad met Gijsbertsen en dat is anders dan in de pers. Een vreemde opmerking. Wat ik meekrijg van de wethouder is in de pers, de haat voor bijstandsgerechtigden die werkenden meekrijgen is ook in de pers. Wat hebben wij labbekakken aan gesprekken tussen de voorzitter van de cliëntenraad en de wethouder?
Terwijl hij met mij meeloopt naar de uitgang om de volgende kandidaat op te halen vertelt de voorzitter nog over het experiment in de bijstand, ik zeg dat het logisch is dat het experiment slaagt. Gijsbertsen heeft mensen die willen werken, kunnen werken en waar werk voor is al zo lang in de bijstand vastgehouden dat ze zo graag willen dat ze binnen de kortste keren aan het werk zijn. Experiment geslaagd.
Zojuist ben ik gebeld en zoals verwacht kom ik niet in de cliëntenraad. Mijn verhaal en ervaring zouden een toevoeging zijn maar omdat ik er over schrijf en vooral de manier waarop ik er over schrijf is de reden dat ik niet geschikt ben. Wat ik schrijf is niet waar de cliëntenraad voor staat. Mijn frustratie is te groot zegt hij. Opvallend want juist daar zou ik samen met de cliëntenraad iets aan kunnen doen. Ik geef aan dat het een gemiste kans is. De voorzitter vraagt mij om een mail te sturen met mijn ervaringen met de gemeente Groningen dan kunnen ze het er bij de cliëntenraad over hebben. De cliëntenraad gaat over mij praten, ik mag er zelf niet bij zijn. Het lijken wel ambtenaren.
Jammer, ik had graag geholpen om het leven voor mensen in de bijstand in Groningen iets draaglijker te maken. Ik had graag mijn frustratie omgezet in iets positiefs maar het gaat niet gebeuren. Blijkbaar is het dan toch niet zo heel erg dat er een beleid gevoerd wordt dat ervoor zorgt dat mensen geen andere uitweg meer hebben dan de dood. Erover schrijven, dat is wel erg. Ik vraag me af of de cliëntenraad de wethouder ooit op zijn beleid heeft aangevallen zoals ik vanmiddag ben aangevallen om wat ik schrijf.
Alexsander Hesse 2017
Redenen om bij de cliëntenraad te willen:
De groene stoel. Vluchtelingen zijn het horeca-cao niet waard.
Uitnodiging voor gisteren. Een voorlichtingsbijeenkomst. Gisteren.
Driewerf hoera! Groningen is trots, 500 betaalde banen worden participatiebanen.
Inhoud.
0 reacties