Momenteel ben ik aan het lezen in het boek ‘Een opgeruimde geest’ van Daniel Levitin. Wat ben ik blij met dat boek. Het legt op een fijne en zelfs voor mij begrijpelijke manier de werking van hersenen uit. We kennen allemaal het gezegde:” Hij zit op het paard en hij zoekt ernaar.” Een gezegde dat gebruikt word als mensen iets zoeken wat recht voor hun neus ligt. Dat gezegde kan ook gebruikt worden voor de man of vrouw die met een bril op zijn of haar hoofd aan je vraagt of je een bril hebt gezien. Zelf heb ik in zo’n geval de neiging om de bril in detail te beschrijven en als degene dan enthousiast bevestigde dat de bril er exact zo uitziet te zeggen:” Nee, die heb ik niet gezien.” Het is heel flauw van mij en ik doe het niet weer. Degene met de bril op het hoofd kan er niets aan doen, zo werken hersenen nou eenmaal. Datzelfde is ook het geval voor iemand die thuis komt, de deur op slot doet en vervolgens de sleutels weglegt op het moment dat de telefoon gaat. Het wegleggen van de sleutels is een routine handeling waardoor het gevolg van de handeling wel onthouden word maar niet in detail, het komt op de grote stapel wegleggen van sleutels in de hersenen terecht. Dat na het telefoontje de sleutels niet teruggevonden worden kun je dus niets aan doen, zo werken hersenen nou eenmaal. Dat is dan ook het geweldige van dit boek. Ik ben nog maar op een kwart van het boek maar voor de meeste domme acties die ik bega en voor alles wat ik niet terug kan vinden heb ik nu al een excuus.
Een ander deel van het boek gaat erover dat hersenen dingen categoriseren. Vanmiddag liep ik even de stad in omdat ik had gelezen dat Trekpleister boodschappentassen in de aanbieding heeft. Afgelopen week is na jaren trouwe dienst het handvat van mijn ‘FNV meer koopkracht, bezuinigen is geen werk’ tas afgebroken en na een poging dit met plakband te repareren en een poging met een veiligheidsspeld heb ik de moed opgegeven, de tas is niet te repareren, bij alle pogingen kwam het handvat gelijk los zodra er een aantal boodschappen in de tas zaten. Na contact te hebben gehad met de FNV bleek dat ze de tassen niet meer hebben en dus moet ik op zoek naar een nieuwe tas. Zo liep ik vanmiddag vol goede moed de stad in richting Trekpleister. Ik kwam vrolijk aan, keek op de deur en zag dat het ging om een Kruidvat. Bijna goed, de categorie winkels had ik goed, de categorie drogisterijen had ik goed, alleen binnen die categorie zat ik fout. Normaal was ik dan boos op mezelf geworden maar nu ik het boek lees niet meer, ik kan er niets aan doen. Normaal gesproken maakt het mij niet uit naar welke drogisterij ik ga, dus gaan mijn hersenen bij het zoeken naar het woord Trekpleister op zoek in de categorie drogisterijen en sturen ze mij daar naartoe, goed gedaan hersenen. Bijna goed.
Inmiddels ben ik erachter dat er in de binnenstad van Groningen minimaal op drie plaatsen een Kruidvat zit en de Etos ben ik ook tegen gekomen. Een Trekpleister heb ik niet gevonden. Nu ik weer thuis ben heb ik even op internet gezocht. Ik moet bij een Trekpleister langs gelopen zijn. Ik heb hem niet gezien. Ik kan er niks aan doen, zo werken hersenen nou eenmaal. Volgende keer beter.
Het is leuk dat het boek dat ik aan het lezen ben zijn gelijk bewijst. In dit geval heb ik er alleen helemaal niets aan, een nieuwe boodschappentas heb ik niet.
Toch kan ik daar niets aan doen, zo werken hersenen nou eenmaal.
Alexsander Hesse 2017
Meer lezen:
Ik leef! Ondanks de verhalen over zijn kwalen.
Chaos. Een grote bende op de bank.
Twee avonden Noorderzon. Met een vervelende student.
Inhoud.
0 reacties