Tijdens een wandeling hoor ik ineens een kinderstem: “Hallo, hallo!”. Ik reageer niet, het zal vast tegen papa, mama of een vriendje zijn maar even later hoor ik het nogmaals. Ik kijk om en zie een klein meisje met een roze fietsje. Of ik een folder van de Albert Heijn wil? “Die heb ik thuis al” zeg ik maar ze is volhardend. Ik kan hem dan gelijk lezen vindt ze. Ik leg uit dat ik aan de wandel ben en op het verkeer moet letten waardoor ik de folder niet kan lezen. Misschien kan ze iemand anders er blij mee maken? Ze wijst op de folder en zegt:” Kijk, elf.” Nee,” zeg ik:” daar staat 1+1.” “Nee, elf!” ze weet het zeker. Op welk nummer ik woon vraagt ze. Ik zeg dat ik niet in die straat woon.

“Heb je dieren?”fietsers oversteken
“Nee, die heb ik niet.”
“Heb je cavia’s?”
“Nee, dat zijn ook dieren.”
“Konijnen?”
“……..”
“Vissen?”
“……..”
Ik steek de straat over.
“Nou, doei.”
“Doei.”

Alexsander Hesse 2018

Gaat ook over:
Martin heeft een nieuw shirt. Het valt wel op.
Apotheek. Duurt lang maar hij gaat blij naar huis.
Goede voornemen sporters. Maar niet te lang.


Inhoud.


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.