Bang

Gisteren kreeg ik mail van Primark dat ik ben uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek op maandag 8 februari. Ik werd bang. Moet ik niet juist blij zijn? Moet ik niet denken dat ik nu een stapje dichter bij een betaalde baan ben? Zou dat niet de normale reactie zijn? Na dwangarbeid bij IKEA en dwangarbeid bij Burgerhout lukt het niet om blij te zijn.

De knoop in mijn maag zit er nog, afgelopen nacht slecht geslapen. Wat is dat toch? Waarom is er zo’n groot wantrouwen bij mij? Ik word uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij Primark en ik vraag me alleen maar af wat er achter zit. Waarom nodigen ze mij uit?

Naar aanleiding van de bijeenkomst waar ik al eerder een stukje over heb geschreven had ik geen uitnodiging verwacht. Nu ik uitgenodigd ben vraag ik mij af waarom. Of het dit keer wel echt om een betaalde baan gaat.

Enkele jaren geleden heb ik, ook dit was via de gemeente geregeld, een gesprek gehad bij IKEA. Ook dit ging om een betaalde baan. Dat bleek gelogen. Pas toen ik aan het eind van de eerste werkdag mijn contract moest tekenen werd er bij gemeld dat ik niet betaald zou worden. Ik moest een stagecontract tekenen. Er was zelfs een ambtenaar bij om mij duidelijk te maken dat ik echt moest tekenen, zo niet pak ik jouw uitkering af werd mij duidelijk gemaakt. Het ging om dwangarbeid bij IKEA.

Na mijn stage kreeg ik een contract bij IKEA, een contract voor 18 uur in de week maar als ik naar een jobcoach zou gaan zou ik meer uren krijgen en uit de uitkering komen. Volgens mijn leidinggevende ging het steeds beter maar toch werd mijn contract niet verlengd. Crisis was het excuus, wij mogen geen contracten verlengen. Tuurlijk joh, ik geloof je. En jij jezelf ook niet! Het is natuurlijk nooit de bedoeling geweest mij uit de uitkering te halen. Dit is precies het spel wat bedrijven samen met de gemeente spelen. Zolang hij een uitkering heeft is hij van ons. Wij zijn de baas en hij heeft te luisteren, doet hij dat niet dan is hij alles kwijt. Labbekakken genoeg om te misbruiken.

En nu mag ik naar een gesprek bij Primark, Primark wil mensen met verkoopervaring, dat heb ik niet maar ik moest solliciteren op verkoopmedewerker. Dat moest van Primark. Magazijnmedewerker mocht niet.

Inmiddels heb ik bijna 2 jaar niet gewerkt. Dit noemen ze een afstand tot de arbeidsmarkt, dit is precies wat de gemeente Groningen wil bereiken, veel mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt die eigendom zijn van de gemeente, die ingezet kunnen worden als dwangarbeider. Werken met behoud van uitkering noemen ze het. Zelfs de FNV spreekt inmiddels al over werken zonder loon. En dat is het ook, werken zonder loon. Werken zonder rechten.

Dwangarbeid, want doe je het niet dan pakken we je uitkering af. Dan heb je geen recht meer om te leven.

We zijn het inmiddels heel normaal gaan vinden.

Alexsander Hesse 2016


Meer over werk en bijstand:
Onafhankelijke cliëntenraad. Is die cliëntenraad wel zo onafhankelijk?
Extra schulden niets aan te doen. Gewoon een nieuwe vordering.
Driewerf hoera! Betaalde banen worden onbetaalde participatiebanen.


Inhoud.